بهترین ایران

مدرسه علمیه امام خمینی که در سال ۱۳۷۷ با شماره ۲۱۸۵ در فهرست آثار ملی ایران ثبت شده، یک بنای قاجاری است که در ضلع جنوب شرقی مسجد جامع یزد، جنب چهارسوق و بازار شاهی واقع شده است. حدود ۲۰۰ سال پیش این مدرسه به همت شاهزاده ولی میرزا ساخته شد.

مجموعه سهل بن علی، بنایی متعلق به قرن هشتم هجری شمسی و شامل مسجد، امامزاده، حسینیه و حمام است. این مجموعه در محله تاریخی سهل بن علی در شهر باستانی یزد است. این امامزاده از نوادگان امام صادق(ع) است.

مسجد عمارت زیبای اربابی، یک بنای تشریفاتی و اعیانی تابستانه است که بخشی از باغ بزرگ معین بوده. این بنا در زمان سلطنت ظل السلطان که حاکم یزد و اصفهان نیز بود، به دستور یکی از اشراف یزد و به دست معماران اصفهانی ساخته شد.

حسینیه و میدان وقت و ساعت و نخل یزد مربوط به دوره قاجار می شود، این اثر در تاریخ 25 اسفند سال 1378 با شماره 2656 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. میدان وقت و ساعت از جمله بناهایی است که در کتاب تاریخ یزد، نوشته جعفر محمد جعفری، از آن یاد شده است.

آب انبار سید صحرا مربوط به دوره قاجار می شود و بارزترین ویژگی اش این است که دو سردر ورودی مجزا برای زرتشتیان و مسلمانان دارد. این اثر با شماره 2467 در 19 مهر سال 1378 به ثبت ملی رسیده است.

قدمت خانه موید علایی به دوره قاجار یعنی بیش از 130 سال پیش بر می گردد. این بنا محل زندگی دکتر سید حسین علایی، فرزند سید یحیی موید علایی بوده است که اکنون به عنوان بنیاد ایران شناسی از آن استفاده می شود.

خانه عرب زاده یا موزه سکه و مردم شناسی حیدرزاده اثری باقی مانده از دوران قاجار می باشد که در تاریخ 17 اسفند سال 1381 با شماره 7760 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این خانه به دست حاجی حیدرزاده ساخته شده است.

کنیسه یا عبادتگاه یهودیان ملا آقا بابا ملا حیدر اثری به جا مانده از دوران قاجار می باشد که با شماره 3616 در تاریخ 25 اسفند سال 1379 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

بقعه سیدگل زرد اثری به جا مانده از دوران تیموری می باشد که در تاریخ 25 آبان سال 1384 با شماره 13900 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. به دلیل وجود دو بقعه سید گلسرخ و سید گل مشکیجه در نزدیکی این بقعه گمان می رود این سه شخص با یکدیگر برادر بوده باشند.

بقعه ملا اسماعیل اثری به جا مانده از قرن 13 هجری قمری می باشد. میرزا سلیمان حسن طباطبایی این بقعه را برای یکی از واقفان دوران قاجار به نام آخوند ملا اسماعیل بن عبدالملک عقدایی ساخته است و خودش نیز در این بقعه دفن شده است.