بهترین مراکز دیدنی جهان

این مسجد که نشانه هایی از معماری هند جنوبی در نمای ساختمان که با دو برج به سبک مناره آن تعریف می شود در سال 1827 ساخته شده است. مسجد الابرار که آن را مسجد چولیا نیز می نامند در آن زمان ساختمان کوچکی داشت از این رو بسیاری آن را مسجد کلبه می نامیدند.

مسجد فاتیح چینلی از مهمترین سازه های دوره ترکیه در این منطقه است. دو نوشته بر روی این سازه وجود دارد، اولی بیان می‌کند که درب باغ توسط شخصی به نام مصطفی آقا ساخته شده و دیگری بیان می کند که این سازه به دستور سلیمان بزرگ بازسازی شده است.

این مسجد بزرگ بخشی از مجموعه نظامی کودام اودایانا در بالی، درست در مرکز شهر دنپاسار است. آگونگ سودیرمان بزرگترین مسجد در بالی است که دارای وسیعترین محوطه در مقایسه با سایر مساجد این جزیره است.

مسجد حیدرپاشا دومین سازه مهم به سبک گوتیک در نیکوزیای شمالی بعد از مسجد سلیمیه است که برای اولین بار به عنوان کلیسای سنت کاترین در قرن 14 افتتاح شد. با وجود اینکه این مسجد رسما باز است، اما در عمل به ندرت مراسم نماز در آن برگزار می شود.

این مسجد بین سال‌های 1312 تا 1313 توسط آیدین اغلو محمود بی ساخته شده و دارای ویژگی‌های سبک معماری سلجوقیان آناتولی است. منبر مسجد که دارای یک محراب با کاشی لعاب دار است، نمونه ای بی نظیر از نجاری ترکی محسوب می شود.

مسجد اصلی عبدالغفور در سال 1859 به کمک یک وکیل اهل جنوب هندوستان به نام شیخ عبدالغفور شیخ حیدر به عنوان متولی آن برای تجار مسلمان هندی ساخته شد. این مسجد پس از آن بارها ترمیم گشت و مسجد کنونی در سال 2003 کامل شد.

ساخت این مسجد با همکاری گروه معماری و برنامه ریزی LUCEM Lichtbeton و APG، مطابق با طراحی مدرن انجام شده است. معمار این مسجد زیبا در ابوظبی گروه معماری و برنامه ریزی APG است که مسئول بسیاری از پروژه های برجسته در امارات متحده عربی می باشد.

این مسجد در سال 1846 ساخته شده است و به نام بانوی مالایی خیرخواهی که هزینه ساخت آن را اهدا کرده بود نامگذاری شد. این بانوی تاجر مسلمان زنی ثروتمند بود که در سال 1800 به سنگاپور آمد. این مسجد با ترکیبی از طراحی زیبای سبک مالایی و استعماری ساخته شده است.

این مسجد که با نام مسجد نور علی حسن نیز شناخته می شود، نزدیک ترین مسجد به ساحل محبوب چاونگ است و به دلیل نمای زیبای آن غیر مسلمانان هم از آن بازدید می کنند، به خصوص در هنگام غروب آفتاب که نور خورشید بر گنبد طلایی آن می تابد.

بنایی که اسم واقعی آن مسجد حاجی حسین است، به دلیل منطقه باش اوتوراک در کمرالتی، جایی که در آن واقع شده است، زمانی به این نام شناخته می‌شد. این سازه که در سال 1652 ساخته شده به شکل دو طبقه است و دقیقا مانند مساجد شادیروان و کستانه پازاری (بازار شاه بلوط) می‌باشد.