بهترین مراکز دیدنی جهان

نیازی نیست که برای سفر به یک مکان باستانی شناسی به خرابه های باستانی علاقمند باشید. در طول مسیر، حومه شهر را تجربه خواهید کرد و این سفر شما را به شهرهای کوچک و روستاهایی خواهد برد که در غیر این صورت آنها را از دست خواهید داد.

برج های سر به فلک کشیده برزان که به نام برج های قلعه ام صلال محمد نیز شناخته می شوند، برج های دیده بانی هستند که در اواخر قرن نوزدهم ساخته شده و در سال 1910 توسط شیخ محمد بن جاسم آل ثانی بازسازی شدند.

این مجسمه طلایی 12 متری بودا، از سال 1972 تا کنون در کمال صلح و آرامش بر بلندای تپه پراتامناک (Pratamnak) در جنوب پاتایا قرار گرفته است. بودای بزرگ در وضعیت مارا (Mara) نشسته است.

مسجد عیسی بی در سلچوک که به عنوان یک شاهکار و یادبود متعلق به دوره سلجوقیان شناخته می شود، در دامنه غربی تپه ای که قلعه ایاصولوک و کلیسای سنت جان قرار دارند واقع شده است.

پدیده سنگی "صخره های شگفت انگیز" در فاصله 4 کیلومتری روستای آسپاروهوو (Asparuhovo)، در شهرستان وارنا واقع شده است. این صخره ها با مساحت 12.5 هکتار در ساحل سد تسونوو در تاریخ 17 فوریه 1949 از سوی شهرداری این شهر یک پدیده طبیعی اعلام شدند.

پوبیتی کامانی (به معنای"سنگ های کاشته شده") که به آن جنگل سنگی نیز می گویند، یک پدیده سنگی طبیعی است که در شمال غربی مرز استان وارنا قرار دارد. این محل تنها صحرای بلغارستان و یکی از معدود صحراهایی است که در اروپا یافت می شود.

صومعه سنت کنستانتین و هلنا در تفرجگاه سنت کنستانتین و هلنا، در چند کیلومتری شمال وارنا واقع شده است. گفته می شود این صومعه در اوایل قرن هجدهم تاسیس شده است، اگرچه شواهدی مبنی بر وجود صومعه ای در این سرزمین در قرن چهاردهم وجود دارد.

بنای یادبود دوآتپه توسط سازمان جنگل کاری در قاضی تپه، توربه تپه و کوه منگال در آخرین خط دفاعی میدان ساکاریا، که به عنوان نقطه عطف جنگ استقلال شناخته می شود، ساخته شد. کار ایجاد دوآتپه در اکتبر 1999 آغاز و 20 هزار درخت در آن کاشته شد.

این مجموعه عجیب به گردشگران و ساکنان وارنا کمک می کند تا با سنت های قدیمی بلغارستان آشنا شوند. بهترین توصیف برای این مجموعه یک موزه در فضای باز است که می توانید در آن اقامت کنید. پنج خانه سنتی در اینجا وجود دارد و همچنین یک رستوران ساخته شده از سنگ و چوب نیز در این محل قرار دارد.

این مسجد بین سال‌های 1312 تا 1313 توسط آیدین اغلو محمود بی ساخته شده و دارای ویژگی‌های سبک معماری سلجوقیان آناتولی است. منبر مسجد که دارای یک محراب با کاشی لعاب دار است، نمونه ای بی نظیر از نجاری ترکی محسوب می شود.