بهترین مراکز دیدنی جهان

مسجد عیسی بیگ که به ترکی عیسی بِی جامی خوانده می شود از سال 1374 تا 1375 میلادی ساخته شده است.

مسجد جامع فاتیح در کنار گلدن هورن در خیابان فِیوزِ پاشا در فاتیح قرار دارد. سلطان مِحمت دستور ساخت این مسجد جامع را به آتیک سینان داد و ساخت آن از سال 1463 تا 1470 به طول انجامید. این مسجد بزرگترین نمونه ای از معماری ترکی اسلامی بود و مرحله مهمی در پیشرفت معماری کلاسیک ترکی به حساب می آمد. مسجد جامع فاتیح شامل یک سری ساختمان های خوش نقشه می باشد که در دور مسجد ساخته شده بود.

مسجد نصرتییه که از سال 1823 تا 1826 توسط معمار بالیان و به دستور سلطان محمود دوم ساخته شده در خیابان مِجلِسی مِبوسان واقع در میدان توپحانه در بی اوغلو قرار گرفته است. این مسجد به سبک باروک می باشد و در ساخت آن از سنگ مرمر استفاده شده است.

فقط در استانبول یک مسجد 400 ساله را جدید می نامند. در طراحی مسجد جدید که به سال 1597 بر می گردد از مسجد بلو و مسجد سلیمانیه الهام گرفته شده است. این مسجد بر روی یک تپه، در ابتدای گلدن هورن (شاخ طلایی) و نزدیکی پل گالاتا و بازار ادویه واقع شده است که چشم انداز بندر اِمینون را دارد. امروزه کبوتران محلی بر روی طاق و گنبد زیبای آن خانه می سازند. داخل این بنا با برگ های طلایی، کاشی های ایزنیک (نام شهری در ترکیه) و سنگ های مرمر تراش خورده تزئین شده است.

مسجد هِرکایی شِریف که توسط سلطان عبدالمجید به منظور نگهداری و محافظت از خرقه حضرت محمد ساخته شده در مُحتسب ایسکَندری محله فاتیح واقع شده است. به همین منظور این مسجد را هِرکایی شِریف به معنی خرقه مقدس نامیده اند. از روز پانزدهم تا بیست و هفتم ماه مبارک رمضان این خرقه در معرض دید بازدید کنندگان قرار می گیرد.

مسجد کالِندِرحانه که در اصل یک کلیسا بوده است در کنار قنات بُزدُان در وِزنِجیلَر واقع در اِمین اُنو قرار گرفته است. این مسجد از اواخر دوران روم بارها تغییر یافته و به منظورهای گوناگون مورد استفاده قرار گرفته است. در ابتدا به عنوان حمام مجلل قصر و سپس به عنوان یک کلیسا، یک مسجد، یک خانه و عاقبت دوباره به عنوان یک مسجد از آن استفاده شده است.

مسجد محله تل اثری به جا مانده از دوران قاجار می باشد که در تاریخ 9 بهمن سال 1384 با شماره 13905 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. متاسفانه نام بانی این اثر تاریخی مشخص نمی باشد.

این مسجد در اقامتگاه تاریخی مِرام به نام محمد پسر هاسبِی ساخته شده است. مسجدی با سنگ های حکاکی شده و بامی سبز که با پوشش گیاهی پوشانیده شده. منبر این مسجد کمی ساده است و در مجاورت آن یک دارالفنون به چشم می خورد.

مسجد عزیزیه در خیابان آنجل جورجیف قرار دارد و از تاریخ دقیق ساخت آن اطلاعاتی در دست نیست. برخی بر این باورند که این بنا در سال 1795 تاسیس شده است. این مسجد زیبا دارای یک مناره مربع کلاسیک در سمت راست ورودی است.

مسجد اصلی عبدالغفور در سال 1859 به کمک یک وکیل اهل جنوب هندوستان به نام شیخ عبدالغفور شیخ حیدر به عنوان متولی آن برای تجار مسلمان هندی ساخته شد. این مسجد پس از آن بارها ترمیم گشت و مسجد کنونی در سال 2003 کامل شد.