مرتب سازی براساس:
امام زاده سید محمد هفتادر اثری به جا مانده از اواخر دوران صفوی می باشد که با شماره 2895 در تاریخ 5 آذر سال 1379 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
یکی از مناطق گردشگری و تفرجگاهی شهر شیراز تنگ تیزاب است. این منطقه با دارا بودن آب و هوای خوب به همراه وجود درختان و سبزینگی در کنار رودخانه پر آب گزینه مناسبی برای گذراندن روزی خاطره انگیز در کنار خانواده و عزیزان می باشد.
به شهر اردکان یزد می رویم تا با یکی از رمز آلود ترین مکان های گردشگری ایران آشنا شویم، غاری در میان کوه ها و در بر دانده روایت های دلنشین اما سوال بر انگیز از ایران باستان. زیارتگاه چک چک یا همان پیر سبز از جمله مکان های مقدس زرتشتیان است که در داخل غار قرار گرفته است.
امامزاده نورالدین احمد اثری به جا مانده از دوران صفوی است که با شماره 6314 در تاریخ 7 مهر سال 1381 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این امامزاده به امامزاده پاگنده نیز مشهور است.
بافت تاریخی شهر احمدآباد اثری به جا مانده از دوران آل مظفر به بعد می باشد که در تاریخ 2 بهمن سال 1382 با شماره 10844 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این شهر توسط شیخ احمد یزدی بنا شده است.
کاروانسرا رشتی که به همت حاج ابوالقاسم رشتی از تجار مشهور زمان خود در ابتدای روستای عقدا در دوره قاجاریه و در سال ۱۲۵۵ بنا شده، از کاروانسراهای خوش نقشه و به سبک کاروانسراهای شاه عباسی است. روبروی این کاروانسرا آب انباری نیز با همین نام وجود دارد.
قلعه چاه افضل اثری به جا مانده از دوران صفوی می باشد که در تاریخ 16 شهریور سال 1383 با شماره 11070 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این قلعه در گذشته کاربردی دفاعی داشته است و مردم هنگام خطر به این قلعه پناه می برده اند.
مسجد زردک اردکان از قدیمی ترین مساجد شهرستان اردکان است که قدمت آن به سده 8 هجری قمری برمی گردد. این اثر در تاریخ 19 مهر 1378 با شماره ثبت 2448 به لیست میراث فرهنگی ایران اضافه شد. اهالی اردکان به این مسجد گنج گلین می گویند.
استان یزد چندین کاروانسرا دارد که کاروانسرای سنگی انجیره اردکان قدیمی ترین آنهاست و به دلیل دور افتادگی از جاده اصلی به شدت در معرض تخریب قرار دارد. این اثر مربوط به دوره ایلخانی می شود.
مسجد زیرده اردکان، قدیمیترین مسجد این شهرستان مربوط به اوایل قرن دهم هجری قمری است، که در سال 1357 با شماره ثبت ۱۶۲۷ به لیست آثار ملی ایران اضافه شده. ورودی این مسجد دربی ساده است که عبارتی به خط نسخ روی آن حکاکی شده.