بهترین مراکز دیدنی ایران

کاروانسرای زیبای سعدالسلطنه از زیباترین بناهای تاریخی شهر قزوین است. در سال 1272 خورشیدی (1310 قمری) ساخت این بنا به دستور حاکم وقت قزوین، محمدباقر خانه سعدالسلطنه اصفهانی، در زمان ناصرالدین شاه آغاز شد.

ابوالقاسم عارف قزوینی، هنرمندان ایرانی، در سال 1259 خورشیدی چشم به جهان گشود و در طی عمر 53 خود در صنعت شاعری و تصنیف سازی زبانزد درباریان بود. اما هنرمندی وی تنها به این تصنیف سازی و شاعری منتهی نمی شد چرا که او خط شکسته و نستعلیق را نیز به خوبی می نوشت.

15 کیلومتری رشته کوه های با صلابت دنا و منطقه بویر احمد سفلی میزبان آثار تاریخی باستانی همراه با پل هایی وسیع و قلعه هایی مشرف بر رودخانه می باشد. این ناحیه به لطف برخورداری از ویژگی های اقلیمی و جغرافیایی خاص در گذشته یکی از راه های اصلی تیسفون، استخر، شوش، بهبهان و اصفهان برای عبور کاروانیان به شمار می رفته.

دریاچه سد منجیل یکی از این مکان های گردشگری است که بر روی رودخانه سفیدرود شکل گرفته و امروزه مقصد بسیاری از طبیعت دوستان محسوب می شود. این دریاچه در پشت سد سفید رود یا همان سد منجیل قرار دارد و از پیوستن رودخانه های قزل اوزن و شاهرود، حجم زیادی از آب را در خود جای داده است.

غار آهکی گل زرد با قدمتی چندین هزار ساله در دامنه های کوه 3706 متری گل زرد و منطقه گردشگری پلور واقع شده است. این غار از آب و هوای دلپذیر و طبیعت کوهستانی زیبایی برخوردار بوده و سالانه گردشگران بسیاری را به سمت خود جذب می کند.

در کرانه شمالی جزیره کیش بزرگترین پارک آن به اسم پارک ساحلی «میرمهنا» قرار گفته است. طول این پارک از میدان جاسک تا مسجد خاتم الانبیا است و قرار گیری اسکله میرمهنا در میان این پارک، آنرا به دو قسمت تقسیم کرده است.

استان اردبیل از جمله مناطقی است که خوش آب و هوا ترین روستاهای کشور را با مناظر محصور کننده ای، در خود جای داده است. روستای ویلا دره یا بیلَه دَرَق با جمعیتی نزدیک به 492 نفر، از جاذبه های گردشگری این استان به شمار می رومد و در نزدیکی شهرستان سرعین واقع شده است.

این مسجد که اکنون بقایای آن باقی مانده، قدیمی ترین مسجد خراسان و از منحصر به فرد ترین مساجد ایران بوده است. باستان شناسان بر این باورند که این مسجد در اواست قرن پنجم هجری ساخته شده. از بخش های مختلف می توان به شبستان قبله، صحن و شبستان شمالی اشاره کرد.

این بنا را امیر غیاث الدین به عنوان مقبره خویش در سال 807-817 قمری ساخته بود و اکنون به عنوان مسجد استفاده می شود. مسجد هفتاد و دو تن در سال 1311 شمسی به ثبت ملی رسیده است. بنای بازمانده از قرن نهم قمری، یک فضای چهار طاقی، گنبد دو پوسته، دو مناره و یک ایوان دارد.

آبشار قره سو با ارتفاع 1250 متر از سطح دریا بر روی سنگ های سیاه سقوط می کند، انعکاس رنگ سیاه سنگ ها در آب رودخانه. آن را سیاه جلوه می دهد و همین وجه تسمیه این آبشار است، زیرا قره سو یک نام ترکی به معنی «آب سیاه» است.