بهترین مراکز دیدنی ایران

آرامگاه ساروتقی از آرامگاه های بسیار قدیمی اصفهان به شمار می رود. این بنا محل دفن ساروتقی اصفهانی، از افراد سرشناس صفویه بود. این مسجد هرچند صحن چندان بزرگی ندارد ولی گنبد منحصر به فردی دارد و معماری آن از نمونه های خاص آن زمان است.

شیراز محل زندگی بسیاری از شعرا و پادشاهان بوده و به همین جهت از جمله بناهای دیدنی موجود در این شهر می توان به وجود آرامگاه های متعدد اشاره کرد. جلال الدین شاه شجاع که لقبش ابوالفوارس است یکی از پادشاهان آل مظفر بوده است.

بقعه آخوند کرباسی اثری باقی مانده از قاجار در سال 1384 لا شماره 13906 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این بقعه که طی گذر زمان آسیب دیده بود به تازگی مرمت و بازسازی شده است.ملاجعفر کرباسی عالم و فقهی نامدار بوده که در قرن 12 هجری زندگی می کرده است.

این امامزاده متعلق به یکی از نوادگان امام صادق (ع) می باشد که در بین مردم با نام های سید فتح الله، سید ابوالفتح، سیدفتح و سید فتح الرضا نیز شناخته می شود. همچنین بر طبق نوشته روی یک زیلو این امامزاده تحت عنوان سلطان سیف الدین نیز یاد می شود.

صائب تبریزی، محمد علی بن میرزا عبد الرحیم تبریزی نام داشت. او در سال 1026 قمری مصادف با سال 996 خورشیدی در تبریز به دنیا آمد و در سال 1081 قمری یا همان 1049 خورشیدی در اصفهان در گذشت. او در زمان زندگی بیش از 120000 بیت شعر سرود.

شیراز شهر شعر و شاعری است و از دیدنی های آن می توان به مقبره و آرامگاه های شعرای بزرگ اشاره کرد. یکی از این شاعران خواجوی کرمانی، از شاعران دوره ایلخانان مغول است. مقبره خواجوی کرمانی در دامنه کوه صبوی یا باباکوهی و در نزدیکی دروازه قرآن و چشمه رکن آباد قرار دارد.

ابن باکویه شیرازی، جهانگرد و شاعر ایرانی، از عرفای صوفی مسلک صده چهارم و پنجم هجری بوده که به باباکوهی شهرت یافته است. آرامگاه باباکوهی که متعلق به پس از اسلام است و قدمتی به اندازه دوره آل بویه دارد یکی از مکان های تاریخی و دیدنی شهر شیراز است.

بقعه سید تاج الدین ابراهیم آباد معروف به گنبد تاج مربوط به سده هشتم به بعد است و با شماره 2035 در تاریخ 19 آذر ماه سال 1378 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. بنای این اثر کاملا خشتی و گلی است که طرح هشت ضلعی و برج مانندی دارد و ارتفاع هر یک از ضلع های آن به چهار متر می رسد.

امامزاده هاشم آمل یکی از امامزاده های قديمي ايراني است که قدمت آن به دوران صفویه می رسد. آرامگاه او در ۶۰ کیلومتری شمال غرب تهران قرار گرفته و زمانی که از تهران به سمت لاریجان حرکت می کنید با نزدیک شدن به امامزاده گنبد طلایی رنگ آن از دور به خوبی قابل مشاهده است.

بقعه شاه سید رضا مربوط به دوره صفوی است. این اثر در تاریخ 25 اسفند سال 1378 با شماره 2604 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید. به علت سنگ قبری که نام شاه سید رضا بر روی آن نوشته شده است این نام را به آن داده اند.