مرتب سازی براساس:
گنبد غفاریه از دیگر گنبدهای شهر زیبای مراغه است و در کنار رودخانه صوفی چای، جای گرفته است. این بنا در قرن 8 هجری قمری و در زمان ابوسعید بهادر ساخته شده است. معماری گنبد غفاریه نظیر گنبد سرخ این شهر از هندسه چهار ضلعی پیروی می کند.
واژه استودان به معنای استخوان دان و واژه گبر به معنای زرتشتی در لغت نامه دهخدا آمده است. استودان گبرها به معنای استخوان دان زرتشتیان است. ایرانیان در زمان ساسانیان پیرو دین مقدس زرتشت بودند و معتقد بودند نباید عناصر چهارگانه شامل خاک، باد و آب و آتش را آلوده نمود.
ملاباشی، منجم ناصر الدین شاه در زمان سلطنت ظل السلطان بود. او مالک کوچه و این بنا بود که همچون انسانی فرهیخته از خانه خود برای فعالیت های فرهنگی و مذهبی استفاده می کرد. در زمان خرید او، این خانه به این اندازه بزرگ و زیبا نبود.
خانه مارتا پیترز از خانه های قدیمی اصفهان و محله تاریخی جلفا است. قدمت این خانه طبق بررسی های معماری به دوران حکومت صفویه می رسد. به جهت تزیینات بسیار زیبایش مانند سقف های مقرنس کاری شده، آینه کاری ها، طلا کاری و گچ بری های زیبای آن جلوه خاصی دارد.
کاروانسرا مورچه خورت از قدیمی ترین بناهای تاریخی شمال اصفهان محسوب می شود و قدمت آن به دوران صفوی می رسد. این بنا در میان اکثر مردمان اصفهان با نام کاروانسرا مادر شاه شهرت دارد.
تنگه غرقاب نام خودش را از روستای گرفته است که در آن قرار دارد. این تنگه شهرت خودش را مدیون کتیبه ها و سنگ نوشته های تاریخی است، اما طبیعت آن نیز یکی از بکرترین و زیباترین مناظر طبیعی این استان به حساب می آید.
خانه محمد باقر نیلفروشان خانه ای است مربوط به دوره قاجار. بنای این خانه در 2 سمت شمالی و جنوبی زمین احداث شده است و شامل بخش های مختلفی از جمله ورودی ها و کفش کن های اطراف تالار ارسی، خود تالار ارسی 5 دری و سفره خانه می باشد.
توحید خانه نام عمارتی آجری مربوط به دوران پادشاهی صفویه است و در پشت کاخ عالی قاپو قرار دارد. این عمارت زمانی مکان مقدسی به شمار می رفت و صوفیان در آن به دعا می پرداختند، پیشوای صوفیان نیز در این جا حضور داشت.
شهر باستانی گور با قدمت دیرین خود از آثار فاخر زمان ساسانیان است. این شهر همچون شهرها تاریخی دیگر از نماد بلند مرتبه ای به نام منار بهره جست تا از فاصله های دور قابل روئیت باشد. منار میلو با پلان مربع شکل نام این برج بلند مرتبه است.
کتیبه بیستون اثری برجسته از هنر انسان هایی است که علاوه بر حکاکی تصاویر، می توانستند بنویسند و سنت ها و وقایع مهم خود را به صورت مستند ثبت کنند. در سایت یونسکو آمده است این سنگ نگاره نخستین نوشتار خط میخی بود که در قرن 19 کشف شد.