بهترین ایران

مسجد جامع نطنز در واقع مجموعه ای از چند بنا است. در زمان ایلخانی در این محل ابتدا مسجدی ساخته شد، سپس بقعه شیخ عبدالصمد در جوار مسجد، بعد از آن ایوان جلو خانقاه و نهایتا مناره ها به این مجموعه اضافه شدند. این مجموعه آرامگاه و اماکن مذهبی این مسجد را به مسجد جامع نطنز تبدیل کرد.

مسجد زیرده اردکان، قدیمی‌ترین مسجد این شهرستان مربوط به اوایل قرن دهم هجری قمری است، که در سال 1357 با شماره ثبت ۱۶۲۷ به لیست آثار ملی ایران اضافه شده. ورودی این مسجد دربی ساده است که عبارتی به خط نسخ روی آن حکاکی شده.

مسجد جامع خوانسار حدود 3000 متر مربع مساحت دارد و روی سردر آن سنگ نوشته ای قرار گرفته که نشان می دهد این مسجد در سال های 1101 قمری ساخته شده است. مسجد جامع خوانسار بزرگترین و قدیمی ترین مسجد این شهر است و با ورود به خوانسار آن را در سمت جنوب شرقی می توانید پیدا کنید.

در سال 700 هجری قمری، غازانخان فرمانروا این ناحیه بود. در آن زمان شمس الدین عبدالله دستور ساخت مسجد تاریخی بابا عبدالله را صادر کرد. بنا کنونی مسجد از قسمت های مختلف، شامل سردر، شبستان، صحن، گنبد خانه، پیش طاق، درگاه و ایوان است.

قلعه رباط اثری به جا مانده از دوران صفوی می باشد که در تاریخ 7 مهر سال 1381 با شماره 6304 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این قلعه در کنار دیگر قلعه های ابرکوه از جمله زیباترین و منحصر به فردترین قلعه های این دشت هموار می باشد که بازدید از آن قطعا تجربه ای خاص خواهد بود.

مساجد در اصفهان، یکی از مهمترین بناهای کهن و زیبای این شهر را تشکیل می دهند و مسجد ایلچی یکی از همین ساختمان های تاریخی به شمار می رود. این مسجد در زمان حکومت شاه سلیمان صفوی و به همت صاحب سلطان بیگم، دختر حکیم نظام الدین محمد بنا شده است.

مسجد علی قلی آقا بنایی است تاریخی به قدمت سلطنت حکومت صفوی. علی قلی آقا از خواجه سرایان در زمان سلطنت شاه سلطان حسین صفوی، به شمار می رود. این مرد نیکوکار و برادرش خسرو آقا، هر دو در زمان حیاتشان بناهایی ساختند.

حاجی میرزا خان، معروف به تاجر مصری، در سال 1061 قمری همزمان با پادشاهی شاه عباس دوم این مسجد را در فضایی با ابعاد 40 در 50 متر مربع بنا کرد. با نزدیک شدن به مسجد مصری به سردری زیبا با کاشی کاری های چشم نوازی رو به رو خواهید شد.

مسجد آقا نور یکی از مساجد قدیمی و دیدنی های ارزشمند شهر اصفهان است. ساخت این مسجد در زمان شاه عباس اول شروع شده و پس از مرگ او در نخستین سال سلطنت شاه صفی به پایان رسیده است.

مسجد حکیم از مساجد سبک چهار ایوانی دوره صفوی است و با نام مسجد جورجیر نیز شناخته می شود. حکیم محمد داوود، پزشک شاه عباس دوم در محل ویرانه های مسجد جامع دیلمی این مسجد را بنا کرد. بر اساس کتیبه های موجود در سردر و ایوان های مسجد به خط محمد رضا امامی هستند.