بهترین مراکز دیدنی ایران

این آرامگاه محل دفن یکی از فرزندان گرانقدر امام سجاد (ع) می باشد که بی بی خدیجه یا ام عبدلله نام دارد. شناخته شدن این امام زاده به نام بی بی دختران به این علت است که در گذشته دختران جوان مجرد برای باز شدن بخت و ازدواج به ایشان توسل می کردند.

آرامگاه سردار مفخم اثری به جا مانده از دوران پهلوی است که در تاریخ 7 مهر سال 1381 با شماره 6309 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این بنا به منظور مقبره شخصی و حسینیه به دستور صاحب قبر یعنی علی اکبر خان مفخمی ساخته شده است.

آرامگاه "عزیز الدین نسفی" معروف به "پیر حمزه سبزه پوش" یکی از آثار تاریخی دوره سلجوقیان است. عزیز الدین از دانشمندان پر آوازه در جهان است که آرامگاه او در شهر ابرکوه یکی از جاذبه‌های دیدنی و آثار زیبای این شهر می باشد.

آرامگاه سید صدرالدین شیرازی یک بنای یادبودی از رشادت های سرداران قیور ایرانی در جنگ چالدران است. در شهریورماه سال 893 خورشیدی( 2 رجب سال 920 قمری) جنگی میان شاه اسماعیل صفوی و سلطان سلیم صفوی به وقوع پیوست.

یکی از ایستگاههای خط یک مترو تهران، جوانمرد قصاب نام دارد. تا قبل از اینکه این نام برای این ایستگاه برگزیده شود، کمتر کسی در مورد جوانمرد قصاب و وجود بقعه اش در این محله چیزی می دانست. در قسمت شمالی شهر ری، بقعه ای ساده که ملات آن کاهگل و گچ می باشد ساخته شده است.

صائب تبریزی، محمد علی بن میرزا عبد الرحیم تبریزی نام داشت. او در سال 1026 قمری مصادف با سال 996 خورشیدی در تبریز به دنیا آمد و در سال 1081 قمری یا همان 1049 خورشیدی در اصفهان در گذشت. او در زمان زندگی بیش از 120000 بیت شعر سرود.

آرامگاه آقا محمد بید آبادی یکی دیگر از بقعه های مورد توجه اصفهانیان در قبرستان قدیمی و تاریخی تخت فولاد است. این آرامگاه علی رغم خواسته آقا محمد بید آبادی، 120 سال بعد از وفاتش بر روی قبر وی ساخته شد. او در جوار پدرش به خاک سپرده شده بود.

آرامگاه الراشد بالله، در واقع آرامگاه یکی از خلفای عباسی می باشد. پدر وی خلیفه پیشین عباسی بود و با نام مسترشد شناخته می شد. مسترشد تعهداتی برای پرداخت باج به مسعود بن محمد بن ملکشاه سلجوقی داشت.

صاحب بن عباد یکی از شعرا، نویسندگان، و وزرا شیعه در دربار رکن الدوله دیلمی بود و آرامگاهش در اصفهان قرار دارد. بنا آرامگاه او شبیه بقعه های 4 ایوانی است و یکی از ایوان ها کفش کن می باشد. سقف بقعه گنبدی شکل آن با نقوشی زیبا مزین شده است.

میر فندرسکی یکی از دانشمندان خوش شانس زمانه اش بود، زیرا در زمانی به دنیا آمد و در موقعی شکوفا شد که حکومت سر سازگاری با دانشمندان را داشت و مانند فردوسی یا ابن سینا مجبور نبود برای حفظ جانش تلاش کند.