می توان از این مقبره که در موزه مولانا واقع شده است به عنوان شاهکاری از دوران سلجوقی نام برد، مقبره ای 16 وجهی که مخروطی در بالای آن قرار دارد. این بنا بر روی 4 پایه پهناور شبیه به پای فیل تکیه داده شده است و پیکر بزرگ مرد هنر پارسی حضرت مولا به همراه پدر، پسر و تعدادی از مریدانش در آنجا آرام گرفته اند. کل این مقبره از جمله برج مخروطی شکل آن با کاشی های سبز و فیروزه ای پوشانده شده و بر روی دیواره گنبد آیه هایی کوفی با رنگ های آبی تیره نقش بسته اند. مقبره مولانا و قبر پسر مولوی سلطان ولد در زیر گنبد این مقبره قرار گرفته اند. در کنار قبر مولوی، قبر پدرش بهاءالدین ولد به صورت ایستاده قرار دارد و دیگر شیوخ صوفی و سلطان ولد دور تا دور حرم آرمییده اند. قبرهایی به شکل تابوت که بر روی آنها عمامه هایی بسیار بزرگ به نشان اقتدار و نفوذ معنوی آنها قرار دارد. قدمت این بنا به زمان سلجوقیان باز می گردد. برای تابوت سلطان عبدالحمید دوم یک پارچه گلدوزی شده با طلا در سال 1894 بافته شد. البته روی هر یک از قبرهای این مقبره دستاوردی وجود دارد که هر چه بزرگتر باشد به معنای بالاتر بودن مقام و منزلت فرد می باشد.