بهترین مراکز دیدنی ایران

سد شاه عباسی از مکان های گردشگری شهر طبس است و سازه ای تامل برانگیز از دانش و روشن بینی گذشتگانمان به شمار می رود. این طاق بلند مرتبه در نزدیکی چشمه آب گرم مرتضی علی و روستای تاریخی خرو ساخته شده است و قدمت آن به زمان شاه عباس صفوی می رسد.

آسیاب آبی ترک آباد اثری به جا مانده از دوران قاجار می باشد. این آسیاب که برای خورد کردن گندم و تبدیل آن به آرد استفاده می شود بنایی خشتی و گلی می باشد که از ویژگی های خاص آن می توان به تعداد زیاد پله های موجود در آن اشاره کرد.

طبیعت زیبای شهرستانک در بر دارنده جاذبه های گردشگری فراوانی است. از این میان قلعه دزدبند یا همان قلعه دختر شهرستانک با قدمت دیرین خود، ارزشی باستانی به این روستا بخشیده است. برای رفتن به این قلعه تاریخی باید از کاخ ناصری شهرستانک عبور کنید.

بند بهمن از آثار باقی مانده دوره ساسانی بر روی رود خانه قره آغاج است. این بند به عنوان قدیمی ترین سد ایران شناخته می شود و از آن جهت بهمن نام گرفته که منسوب به بهمن، پسر اسفندیار بوده است. دلیل ساخت این بند برای منحرف کردن و هدایت مسیر آب رودخانه به دشت کوار بوده است.

در ایران، به خصوص اصفهان و مناطق کویری از گذشته سنت ساختن برج هایی برای کبوتران وجود داشته. درون این برج ها حفره هایی به شکل خانه خانه یا اصطلاحا چشمه وجود داشت و آنها را برج کبوتر خانه نیز می نامیدند.

گنبد غفاریه از دیگر گنبدهای شهر زیبای مراغه است و در کنار رودخانه صوفی چای، جای گرفته است. این بنا در قرن 8 هجری قمری و در زمان ابوسعید بهادر ساخته شده است. معماری گنبد غفاریه نظیر گنبد سرخ این شهر از هندسه چهار ضلعی پیروی می کند.

مدرسه غیاثیه خرگر یکی از مسحور کننده ترین آثار تاریخی ایران به شمار می رود. این بنا مربوط به قرن 9 قمری بوده و در روستای غیاثیه نزدیک به شهر خواف است. معماری بنای مدرسه غیاثیه شباهت بسیاری با آثار سلجوقی داشته اما از آثار به جای مانده عصر تیموریان است.

تنها عارضه طبیعی دشت سیستان، کوه اوشیدا است و به نام های کوه خواجه، کوه نور، کوه موعود و کوه باطنی نیز نامیده می شود. این کوه فرمی ذوزنقه شکل داشته و جنس آن از سنگ های بازالت سیاه است. ارتفاع تقریبی کوه اوشیدا 609 متر از سطح دریا است.

یکی از این مکان های گردشگری شهرستان طالقان، خانه ای است خشت و گلی و محل زندگی عالم بزرگ و دانا، آیت الله طالقانی بوده است. آیت الله طالقانی بنا بر وصیتشان خانه را به مکانی برای تعلیم و آموزش مردم روستای خود در نظر گرفت و پس از 20 سال تبدیل به موزه گشت.

در گذشته های دور پیش از ورود به شهرها برای یافتن راه صحیح جاده ها، در میان کوه و دشت، بلندترین منطقه را انتخاب می کردند و میل یا همان برج راهنمایی را بر روی آن بنا می کردند. هدف از ساخت این ساختمان های برج مانند، راهنمایی قافله ها و مسافرین بود.