بهترین ایران

خیابان چهار باغ خواجو شامل فاصله پل خواجو تا چهار راه نقاشی است. این محله در زمان حکومت صفویه شکل گرفته و به همراه باغ های اطرافش به نام فتح آباد و امین آباد شناخته شده بود. امروزه این خیابان با نام های چهار باغ خواجو و یا چهار باغ صدری نیز مشهور است.

محله جلفا اصفهان با پایتخت شدن اصفهان در دوران صفوی ایجاد شد. به نظر می رسد شاه عباس هدف جداسازی شیعیان و غیر شیعیان را داشت، لذا دستور مهاجرت ارامنه شمالی کشور را از شهر جلفا در حاشیه رود ارس صادر کرد.

محله سربند یکی از مناطق خوش آب و هوای قدیمی در شمال تهران است. از میدان تجریش که وارد خیابان دربند شوید در انتهای این خیابان به میدان سربند می رسیم که ابتدای محله سربند به شمار می رود. در وسط این میدان یک مجسمه سیمانی، نماد یک کوهنورد وجود دارد.

مسجد بیرون ابرکوه که دلیل نامگذاری آن واقع شدن در بیرون حصار دور شهر بوده است. این مسجد از نوع دو ایوانی شرقی و غربی است. باقیمانده های تنها مناره آن در قسمت شمالی است که امروزه برای دسترسی به پشت بام از آن استفاده می شود. طاق و قوس ها همگی مشابه نمونه های اوایل اسلام و دوران ساسانی است.

فرحزاد نام محله ای است که حد فاصل بین تجریش و کن قرار دارد. در قدیم الایام این محله در مسیر راه زوار امامزاده داوود بوده است. زائران که معمولا با پای پیاده عازم زیارت می شدند شب را در فرحزاد سپری می کردند و دوباره صبح زود با کرایه کردن قاطر راهی امامزاده داوود می شدند.

کلیسای ارامنه مریم مقدس در سال 1324 بر روی زمینی صلیبی شکل به ابعاد 45.32 متر در 8.19 متر با بودجه 100 هزار تومانی ساخته شد. هزینه ساخت این کلیسا را یک خیر ارمنی به نام رومان عیسی یان تقبل کرد.

مسجد زیرده اردکان، قدیمی‌ترین مسجد این شهرستان مربوط به اوایل قرن دهم هجری قمری است، که در سال 1357 با شماره ثبت ۱۶۲۷ به لیست آثار ملی ایران اضافه شده. ورودی این مسجد دربی ساده است که عبارتی به خط نسخ روی آن حکاکی شده.

مسجد جامع نطنز در واقع مجموعه ای از چند بنا است. در زمان ایلخانی در این محل ابتدا مسجدی ساخته شد، سپس بقعه شیخ عبدالصمد در جوار مسجد، بعد از آن ایوان جلو خانقاه و نهایتا مناره ها به این مجموعه اضافه شدند. این مجموعه آرامگاه و اماکن مذهبی این مسجد را به مسجد جامع نطنز تبدیل کرد.

مناره بلندقامت علی مناره ای است به طول 50 متر واقع در مسجد علی. این المان معماری در میان سال های 515 الی 525 قمری ساخته شد و به دوره سلجوقیان باز می گردد. در ابتدا مسجد سلطان سنجر در نزدیکی آن بود، اما پس از دوره های بعد، مسجد علی ساخته شد.

شهر بیشاپور با جاذبه های باستانی بسیار زیبایش کتیبه ای را در خود جای داده است که به تاریخ دقیق ساخت این سایت تاریخی اشاره می کند. کتیبه اَپَسای دبیر یا همان اَفَسای دبیر نام این سنگ نبشه است و نمایشگر نوشته هایی به 2 زبان پارتی و پهلوی است.