بهترین ایران

شوش از شهرهای با تمدن ایران و جهان است. این شهر بناهای باستانی بسیاری را در خود جای داده است و از این میان می توان به آرامگاه دِعبِل خزاعی از شاعران معروف شیعیان و اهل بیت (ع)، اشاره کرد. وی در سال 144 خورشیدی در خاندانی شیعه و شاعر به دنیا آمد.

شهر شوش با تمدنی چندین هزار ساله در بر دارنده آثار باستانی فراوانی است اما در این میان می توان این شهر را از نظر وجهه مذهبیش نیز ارزشمند دانست. آرامگاه دانیال نبی (ع) در این شهر همانند حرم مطهر امام رضا (ع) و حضرت معصومه (س)، دارای شهرت فراوانی میان ادیان گوناگون است.

اُرس نام درختی است از تیره سرویان و از دیگر نام های آن هورَس، وَرس و یا سرو کوهی است. یکی از این گونه ها در روستای چشم نواز شهرستانک قرار دارد و دارای 17 متر طول و 14 متر عرض است. اما آنچه که این درخت را منحصر به فرد کرده عمر 2800 ساله آن بوده است.

آبشار بلند قامت طرزه از دیدنی های چشم نواز استان اصفهان است. این آبشار با ارتفاعی نزدیک به 40 متر، از رشته کوه های زاگرس سرچمه گرفته و با عبور از شهر و روستاها نهایتا به روستای طرزه رسیده و سبب ایجاد منظره ای بکر شده است.

موزه شهدا اصفهان در سال 1381 خورشیدی برای ترویج فرهنگ شهدا و ایثارگری و همچنین زنده نگه داشتن یاد ایشان و انتقال مفاهیم دفاع مقدس به نسل جوان تاسیس شد. این موزه به جمع آوری اسناد و مدارک مربوط به سال های جنگ و معرفی سلوک شهدا می پردازد.

سد شاه عباسی از مکان های گردشگری شهر طبس است و سازه ای تامل برانگیز از دانش و روشن بینی گذشتگانمان به شمار می رود. این طاق بلند مرتبه در نزدیکی چشمه آب گرم مرتضی علی و روستای تاریخی خرو ساخته شده است و قدمت آن به زمان شاه عباس صفوی می رسد.

آدریان، تنها آتشکده زرتشتیان تهران است و همین موضوع همراه با معماری بنا باید کافی باشد تا نظر شما را برای بازدید از آن و شناختن دین و فرهنگ زرتشتی، جلب کند. در این معبد امروزه مراسم هایی مثل آیین درگذشت، نیایش اردیبهشت روز و مراسم نوروز و جشن ازدواج برگزار می شود.

در کرانه شمالی جزیره کیش بزرگترین پارک آن به اسم پارک ساحلی «میرمهنا» قرار گفته است. طول این پارک از میدان جاسک تا مسجد خاتم الانبیا است و قرار گیری اسکله میرمهنا در میان این پارک، آنرا به دو قسمت تقسیم کرده است.

این مسجد که اکنون بقایای آن باقی مانده، قدیمی ترین مسجد خراسان و از منحصر به فرد ترین مساجد ایران بوده است. باستان شناسان بر این باورند که این مسجد در اواست قرن پنجم هجری ساخته شده. از بخش های مختلف می توان به شبستان قبله، صحن و شبستان شمالی اشاره کرد.

این بنا را امیر غیاث الدین به عنوان مقبره خویش در سال 807-817 قمری ساخته بود و اکنون به عنوان مسجد استفاده می شود. مسجد هفتاد و دو تن در سال 1311 شمسی به ثبت ملی رسیده است. بنای بازمانده از قرن نهم قمری، یک فضای چهار طاقی، گنبد دو پوسته، دو مناره و یک ایوان دارد.