بهترین ایران

مسجد جامع رکن آباد مربوط به دهه دهم هجری قمری، با شماره 2567 در سال 1378 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این بنا در 17 کیلومتری اردکان قرار گرفته است. ساختمان مسجد شامل قسمت هایی نظیر صحن، گنبدخانه، ایوان تابستانی و شبستان زمستانی است.

مسجد چهل محراب یکی از مساجد تاریخی شهر یزد است که در محله فهادان نزدیک مدرسه ضیائیه، کنار حمام ابوالمعالی و روبه روی مجموعه عرب ها قرار دارد. این مسجد در 18 آبان سال 1378 با شماره ثبت 2441 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به لیست میراث فرهنگی کشور اضافه شده است.

مسجد خضر شاه یا همان مسجد چهارمنار از آثار به جامانده از قرن نهم هجری است که در سال 849 هجری قمری به دستور امیر جلال الدین خضر شاه ساخته شده است. این مسجد با نام های دیگری نظیر مسجد عالمی و مسجد میر خضر شاه نیز شناخته می شود.

هیچ گونه سنگ یا اثری که نشان دهنده بانی و زمان تاسیس مسجد باشد در این بنا به چشم نمی خورد اما افراد محلی به این باورند که این مسجد توسط بلبل، وزیر شاه یحیی مظفری ساخته شده است.

مسجد بیاق خان یزد اثر به جا مانده از اواخر دوران قاجار و اوایل دوران زندیه می باشد که از نظر موقعیت جغرافیایی در تقاطع بازار زرگری محله دروازه مهریز یزد قرار گرفته و در تاریخ 5 آذر سال 1379 توسط سازمان میراث فرهنگی ایران به عنوان یکی از آثار ملی ایرانی به ثبت شد.

مسجد یعقوبی مربوط به سده 8 و 10 هجری قمری در تاریخ 1 آذر سال 1378 با شماره 2504 به عنوان یکی از میراث فرهنگی ایران به ثبت رسیده است. مسجد یعقوبی و قنات آن از آثار ابو یعقوب، یکی از چهار سرهنگ حکومت علاالدوله و پسرش ابومنصور فرامز است.

مسجد بزرگ پشت باغ آب‌انبار رباط مجاورمتص اثری به جا مانده از دوران قاجار می باشد که با شماره 3810 در تاریخ 18 اردیبهشت سال 1380 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

مسجد سر پلک شهید مدرس طباطبایی که در ابتدای بازارچه سرپلک و در محله سر پلک یزد قرار گرفته است با مصالحی نظیر خشت و گل ساخته شده است و تنها در برخی قسمت های آن نظیر کف و پشت بامش از آجر نیز استفاده شده.

مسجد سرسنگ اثری به جا مانده از دوران قاجار می باشد که در تاریخ 17 اسفند سال 1381 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. در هیچ یک از منابع تاریخی نام بانی این مسجد مشخص نشده است.

مسجد شاه حسین یزد که در بافت قدیمی مروست قرار گرفته است با شماره 4133 در تاریخ 10 مهر سال 1380 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. بر اساس دو سندی که در محراب مسجد قرار داشته اند و اکنون به سرقت رفته اند این مسجد را به نام بانی آن شاه حسین فرزند احمد نامگذاری کرده اند.