بهترین مراکز دیدنی ایران

عمارت هفت تن متعلق به محمد حسن اعتماد السلطنه نویسنده، دانشمند و مترجم دوران ناصرالدین شاه قاجار می باشد. اعتماد السلطنه به نوعی همراه و ندیم 25 ساله شاه قاجار نیز محسوب می شد. او در سفرهای زیادی همراه ناصرالدین شاه بود.

خانه فاضل عراقی که امروزه به بیمارستان دادگستری معروف است متعلق به مستشار و رییس دیوان عالی دوره پهلوی به نام فاضل عراقی می باشد که در سال 1334 با 35 تخت بیمارستانی وقف شد تا به عنوان بیمارستان زنان مورد استفاده قرار بگیرد.

این مدرسه توسط امیر یوسف خواجه بهادر، ملقب به غیاث الدین، یکی از فرماندهان دوره تیموری در دوران سلطنت میرزا شاهرخ (807-850 قمری) ساخته شد. تا مدتها به نام بانی اولی اش یوسفیه خوانده می شد اما بعدها به مدرسه دو در یا دو درب نامیده شد.

زورخانه پهلوان پور قدیمی ترین زورخانه فعال تهران است که از سال 1304 به همت حمزه علی پهلوان پور فعالیتش را در محله حسن آباد تهران آغاز کرد. حمزه علی پهلوان پور فردی خَیّر بود که تمام درآمدش را صرف زورخانه و نیازمندان می کرد.

خانه های قدیمی زیادی در تهران وجود دارند که ارزششان و حرمت و اعتبارشان را از مالکشان دریافت کرده اند و از لحاظ معماری ارزش هنری ندارند. خانه سپانلو هم جزو یکی از این خانه هاست که متعلق به دوره قبل از انقلاب است و قدمتش نزدیک به 63 سال می رسد.

خانه مینایی خانه یکی از زنان غیر رسمی ناصرالدین شاه قاجار و مادر کامران میرزا نایب السلطنه سوم بوده است که امروزه تبدیل به موزه خیابان ولیعصر شده و هفت بخش دارد. خانه مینایی به سبک قاجاری ساخته شده است که دو حیاط دارد و ساختمان در وسط قرار گرفته است.

توحید خانه نام عمارتی آجری مربوط به دوران پادشاهی صفویه است و در پشت کاخ عالی قاپو قرار دارد. این عمارت زمانی مکان مقدسی به شمار می رفت و صوفیان در آن به دعا می پرداختند، پیشوای صوفیان نیز در این جا حضور داشت.

عمارت دبیرالملک از خانه های قدیمی مربوط به دوره قاجار است. این خانه متعلق به میرزامحمدحسین خان فراهانی وزیر امور خارجه ناصرالدین شاه بوده است که مدتی هم وزیر داخل بوده و تولیت آستان قدس رضوی را نیز بر عهده داشته است.

برج کلاه فرنگی شوشتر از بناهای بجا مانده از زمان ساسانیان است و بخشی از مجموعه با ارزش سازه های آبی شوشتر به حساب می رود. به عقیده برخی کاربری اصلی بنا به عنوان محل دیدبانی شاپور ساسانی و یا قیصر روم برای نظارت کردن بر ساخت مجموعه آبی شوشتر بوده است.

آب انبار دروازه مهریز اثری به جا مانده از قرن یازدهم هجری قمری می باشد که تاریخ 9 اردیبهشت سال 1382 با شماره 8563 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این آب انبار قدیمی که در گذشته مجموعه خدماتی برای استراحت مسافران بوده است اکنون متروک می باشد.