بهترین مراکز دیدنی جهان

مسجد کالِندِرحانه که در اصل یک کلیسا بوده است در کنار قنات بُزدُان در وِزنِجیلَر واقع در اِمین اُنو قرار گرفته است. این مسجد از اواخر دوران روم بارها تغییر یافته و به منظورهای گوناگون مورد استفاده قرار گرفته است. در ابتدا به عنوان حمام مجلل قصر و سپس به عنوان یک کلیسا، یک مسجد، یک خانه و عاقبت دوباره به عنوان یک مسجد از آن استفاده شده است.

می توان از مسجد باتومی به عنوان تنها مسجد بازمانده شهر نام برد، مسجدی با طراحی بسیار زیبا و جذاب به کمک رنگ های سبز و صورتی و خوشنویس های قرآنی که در دهه 1860 بنا شد. ساختمان این مسجد در ابتدا کوچک بود و نمی توانست از سیل عظیم جمعیت که برای به پا داشتن نماز جمعه به آن مراجعه می کردند، میزبانی کند.

این مسجد در اقامتگاه تاریخی مِرام به نام محمد پسر هاسبِی ساخته شده است. مسجدی با سنگ های حکاکی شده و بامی سبز که با پوشش گیاهی پوشانیده شده. منبر این مسجد کمی ساده است و در مجاورت آن یک دارالفنون به چشم می خورد.

مسجد جامع اپیلیکچی در سال 1201 توسط ابولفضل عبدالجبار تبریزی ساخته شده، مسجدی واقع در خیابان علاءالدین کنونی که در سال 1332 به کمک سامونجه ابوبکر بازسازی و گسترش یافت. این مسجد به دلیل قرار گرفتن در بازار قدیمی الیاف سازان و ریسمان فروشان به این نام نیز خوانده می شود.

می توان از مسجد جامع عزیزیه به عنوان نمونه ای برجسته از معماری اواخر دوران عثمانی نام برد، مسجدی واقع در مرکز شهر قونیه که در طی سال های 1671 تا 1676 توسط سیخ احمد (Shayh Ahmed) داماد مصطفی پاشا ساخته شد. بنای این مسجد در اثر آتش سوزی تخریب شد اما با کمک مادر سلطان عبدالعزیز مرمت و بازسازی گردید.

مسجد فاتیح چینلی از مهمترین سازه های دوره ترکیه در این منطقه است. دو نوشته بر روی این سازه وجود دارد، اولی بیان می‌کند که درب باغ توسط شخصی به نام مصطفی آقا ساخته شده و دیگری بیان می کند که این سازه به دستور سلیمان بزرگ بازسازی شده است.

این مسجد، در بازار تاریخی کمرالتی در منطقه ای به نام کستانه پازاری (بازار شاه بلوط)، که در آن فروشگاه های ادویه، فروشگاه های لباس و فروشگاه های غلات وجود دارد، توسط پسر امین، حاجی احمد آقا در سال 1663 ساخته شده.

مسجد شادیروان یکی از پنج مسجد کمرالتی است و در منقطه‌ای واقع شده که زمانی در مرز ساحل بوده و به همین دلیل حیاط ندارد. این مسجد که به اواخر قرن شانزدهم و اوایل قرن هفدهم میلادی باز می گردد.

این مسجد بین سال‌های 1312 تا 1313 توسط آیدین اغلو محمود بی ساخته شده و دارای ویژگی‌های سبک معماری سلجوقیان آناتولی است. منبر مسجد که دارای یک محراب با کاشی لعاب دار است، نمونه ای بی نظیر از نجاری ترکی محسوب می شود.

مسجد عیسی بی در سلچوک که به عنوان یک شاهکار و یادبود متعلق به دوره سلجوقیان شناخته می شود، در دامنه غربی تپه ای که قلعه ایاصولوک و کلیسای سنت جان قرار دارند واقع شده است.