بهترین مراکز دیدنی ایران

آرامگاه ساروتقی از آرامگاه های بسیار قدیمی اصفهان به شمار می رود. این بنا محل دفن ساروتقی اصفهانی، از افراد سرشناس صفویه بود. این مسجد هرچند صحن چندان بزرگی ندارد ولی گنبد منحصر به فردی دارد و معماری آن از نمونه های خاص آن زمان است.

در ضلع جنوبی خیابان مولوی مقبره ای در فضایی به وسعت 30 هزار متر مربع قراردارد که سالهای سال است درب سبز رنگ آن به روی گردشگران بسته است. در واقع این یک مقبره خانوادگی بوده و مکان مقدسی برای زیارت نیست.

صاحب بن عباد یکی از شعرا، نویسندگان، و وزرا شیعه در دربار رکن الدوله دیلمی بود و آرامگاهش در اصفهان قرار دارد. بنا آرامگاه او شبیه بقعه های 4 ایوانی است و یکی از ایوان ها کفش کن می باشد. سقف بقعه گنبدی شکل آن با نقوشی زیبا مزین شده است.

صائب تبریزی، محمد علی بن میرزا عبد الرحیم تبریزی نام داشت. او در سال 1026 قمری مصادف با سال 996 خورشیدی در تبریز به دنیا آمد و در سال 1081 قمری یا همان 1049 خورشیدی در اصفهان در گذشت. او در زمان زندگی بیش از 120000 بیت شعر سرود.

آرامگاه "عزیز الدین نسفی" معروف به "پیر حمزه سبزه پوش" یکی از آثار تاریخی دوره سلجوقیان است. عزیز الدین از دانشمندان پر آوازه در جهان است که آرامگاه او در شهر ابرکوه یکی از جاذبه‌های دیدنی و آثار زیبای این شهر می باشد.

پیر عطا، یکی از نوادگان امام موسی بن جعفر است و سید العلما پیر عطا نام گرفته بود. مشخص نیست وی در چه تاریخی فوت کرده اما متولی امامزاده می گوید مقبره و صحن اطراف آن حدود 250-300 سال پیش، در دوران قاجاریه بنا شده است.

آرامگاه پیر شالیار یکی از جاذبه های گردشگری کهن و پر رمز و راز کردستان است که در پس خود افسانه زیبایی دارد. پیر شالیار به عنوان یکی از بزرگان منطقه اورامان به شمار می رود و دو تعبیر برای پیشینه او وجود دارد. یکی از آنها مربوط به پیش از میلاد حضرت مسیح (ع) می باشد.

ایران کشور باستانی و زیبایی با تمدن ۲۵۰۰ ساله است که در هر یک از استان ها و شهرهایش پیشینه غنی ای جای گرفته و همواره گردشگران بسیاری را به سوی خود جذب می‌کند. یکی از جمله شهرستان های تاریخی ایران که از اهمیت والایی برخوردار است شهرستان آمل در استان مازندران می باشد.

میر فندرسکی یکی از دانشمندان خوش شانس زمانه اش بود، زیرا در زمانی به دنیا آمد و در موقعی شکوفا شد که حکومت سر سازگاری با دانشمندان را داشت و مانند فردوسی یا ابن سینا مجبور نبود برای حفظ جانش تلاش کند.

یکی از خوش نویس های بزرگ و مشهور خط نستعلیق میر عماد حسن قزوینی است که از هنرمندان قرن 10 قمری به شمار می رود. او نه تنها در ایران و در دربار صفوی نام دار بود، بلکه آوازه اش به قلمرو حکومت عثمانی و دربار گورکانیان هند نیز رسیده بود.