بهترین مراکز دیدنی ایران

این خانه زیبا که متعلق به تاجر اردکانی آقای تقدیری است، مربوط به دوره قاجار است و مانند خانه های یزد، چهار وجهی ساخته شده‌ بر خلاف خانه های میبد و اردکان که سه وجهی ساخته می شدند. این خانه دارای حیاط مرکزی است که دور تا دور آن را اتاق های سه دری و پنج دری احاطه کرده.

در میان بناهای تاریخی شهر کویری یزد، خانه های آن به لحاظ معماری و تاریخی، از اهمیت ویژه ای برخوردارند. معماری خاص این خانه ها واقعا تحسین برانگیز است و از همین رو گردشگران بسیاری به سمت این شهر و بازدید از خانه هایش جذب می شوند.

بقعه نصرالدین یزد اثری باقی مانده از قرن دهم هجری قمری می باشد که در تاریخ 9 بهمن سال 1384 با شماره 13903 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این بقعه با نام بقعه سید نصر نیز معرفی می شود.

اقامتگاه بوم گردی حاجی خان تفت با قدمتی ۱۵۰ ساله، درحقیقت خانه ای قدیمی از دوران قاجاریه و واقع در روستای اسلامیه‌ یزد است. این خانه متعلق به حاج محمدعلی خان فراشاه معروف به خان مندل بوده و در سال 1390 بازسازی شده است و به اقامتگاه بوم گردی تغییرکاربری داده است.

آب انبار رستم گیو یزد، بنای کهن قجری در بلوار بسیج در سال 1281 بنا شده. اسم این بنا از بانی آن رستم گیو نماینده وقت زرتشتیان در مجلس شورای ملی گرفته شده است. در مناطق کویری تامین و ذخیره آب از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است.

برج سنگی یزد اثری به جا مانده از دوران افشار می باشد که در تاریخ 11 مرداد سال 1384 با شماره 12369 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این برج بخشی باقی مانده از برج و باروهای ندوشن می باشد و به دلیل ساخت حدود یک متر از دیوار این بنا با سنگ آن را برج سنگی نام گذاری کرده اند.

آب و هوای کویری یزد موجب شده تا نگهداری از آب در این شهر از اهمیت ویژه ای برخوردار باشد و به طبع آن آب انبارهای بسیاری در سرتاسر شهر ساخته شوند. این آب انبارها معمولا درکنار بناهای دیگری نظیر مساجد، خانه ها و کاروانسراها ساخته می شدند تا راحتی اهالی شهر را برای تامین آب فراهم کنند.

حمام اشرف که رابینو (سرکنسول دولت بریتانیای کبیر در شهر رشت در اوایل قرن بیستم) آن را به نام حمام اشرف سلطان خوانده است، یکی از بناهاى کمتر شناخته شده به جا مانده از قرن دوازدهم هجرى قمرى است.

تکیه سقاخانه هندو کلا که به سقاتالار یا سقانفار هندو کلا معروف است و در بخش مرکزی آمل در مسیر جاده بابل به آمل در روستای هندو کلا واقع شده است. این سقانفار در سده 13 هجری قمری بنا شده است و در سال 1382 با شماره 8812 در فهرست آثار ملی به ثبت رسید.

این بنا به دلیل دست نخورده بودن و وجود تمامی قسمت های حمام سنتی مانند هشتی، شاه نشین، گرم خانه، حوضچه ‌های مختلف و قسمت های دیگر یک نمونه کامل از سبک معماری دوران قاجار به حساب می‌آید و بسیار ارزشمند است.