بهترین مراکز دیدنی ایران

آرامگاه ابن بابویه دومین گورستان شهر تهران و اولین قبرستان شهرری می باشد. تا زمان ناصرالدین شاه این مکان کشتزاری بوده است که در آن جسدی پیدا شد و مشخص می شود که این جسد متعلق به مرحوم شیخ صدوق بوده که هشتصد سال قبل دار فانی را وداع گفته است.

مدرسه میرزا ابوالحسن خان معمار باشی از جمله مدارس علمیه قدیمی در جنوب شهر تهران، در محله امامزاده یحیی می باشد. بر طبق کتیبه بالای سر در مسجد، سال ساخت این مسجد به سال ۱۳۰۳ هجری شمسی بر می گردد.

در زمان ناصرالدین شاه قاجار در محله فروزش بازاری قرار داشته که از تقاطع دو راسته آن چهارسوقی پدید آمده بود. چهارسوق ها معمولا سقف های گنبدی شکل دارند اما چهارسوق محله فروزش دارای یک مخروطی با هشت ضلع می باشد.

در عصر قجر حمام های زیبای زیادی در تهران ساخته می شد و حکم کافه های امروزی برای گردهمایی های دوستانه و خانوادگی را داشت. یکی از این حمام های قدیمی زیبا در عصر فتحعلی شاه قاجار در مجله پامنار تهران در نزدیکی مسجد پامنار ساخته شده است.

زورخانه پهلوان پور قدیمی ترین زورخانه فعال تهران است که از سال 1304 به همت حمزه علی پهلوان پور فعالیتش را در محله حسن آباد تهران آغاز کرد. حمزه علی پهلوان پور فردی خَیّر بود که تمام درآمدش را صرف زورخانه و نیازمندان می کرد.

کاروانسرای خانات پهناورترین ساختمانی است که در زمان ناصرالدین شاه در سال 1261 هجری شمسی در تهران ساخته شد. این کاروانسرا با زیر بنای 10500 متر در مسیر حرم حضرت شاه عبدالعظیم و در جاده ابریشم ساخته شده است.

کاروانسرای فتحعلی شاهی که آن را با نام های حاج کمال و رباط کریم هم می شناسند در زمان فتحعلی شاه ساخته شده است. روی کتیبه ای که بر روی این سر در این کاروانسرا قرار داشته است نام کاروانسرای کمال و تاریخ ساخت 1245 هجری قمری نشان می دهد.

یکی از بناهای دیدنی و زیبای شهر شیراز عمارت دیوانخانه قوام ملکی متعلق به دوره زندیه می باشد. این عمارت زیبا در نزدیکی ارگ کریم خان قرار گرفته است. عمارت دیوانخانه، محل حکومت و رسیدگی به امورات حکومتی در دوره زندیه بوده است.

گفته می شود زمانی فرد زاهدی به نام مرتاض علی در این مکان به عبادت می پرداخته و به همین سبب این مکان برای مردم شیراز مکانی مقدس شناخته می شود و داستان ها و روایاتی از چله گرفتن و برآورده شدن حاجات در این مکان بیان می کنند.

قدمت چارپاخانه میبد به دوران قاجار باز می گردد و یکی از زیباترین آثار تاریخی واقع در میبد می باشد. این اثر در تاریخ 19 مرداد سال 1379 و با شماره 2767 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.