بهترین مراکز دیدنی ایران

قله امیری یا شاه طهماسب که با نام کهوتو و دینه ریز نیز شناخته می شود در رشته کوه فیروزکوه قرار دارد و از نظر تقسیمات کشوری در ییلاق امیری در دهستان بالا لاریجان بخش لاریجان شهرستان آمل قرار گرفته است.

وارطان هوانسیان یکی از معماران نام دار و سرشناس حکومت پهلوی بود. او طراحی و ساخت بنا های معروف و ارزنده ای همچون کاخ سعد آباد و سینما متروپل را در پرونده درخشان کاری خود دارد. یکی دیگر از این بنا های مشهور ساخمان جیپ است.

حمام های عمومی ایران، همواره از نظر هنر معماری و نقش غیر قابل انکار آنها در فراهم آوردن محلی برای گرد هم آمدن و ملاقات مردم با یکدیگر، مورد توجه بوده اند. حمام حسن آباد یکی از حمام های دوران قاجار است که اگرچه قدیمی است ولی به شکل مدرن بازسازی شده و حتی مجهز به دوش است.

عمارت زیبای فاضلی یا خانه فاضلی ها یکی از جاذبه های تاریخی برتر و معروف شهر ساری به حساب می آید که فاصله کمی با آثار تاریخی دیدنی دیگر دارد و از همین رو می توان در یک روز از همه آن ها بازدید کرد.

این آرامگاه محل دفن یکی از فرزندان گرانقدر امام سجاد (ع) می باشد که بی بی خدیجه یا ام عبدلله نام دارد. شناخته شدن این امام زاده به نام بی بی دختران به این علت است که در گذشته دختران جوان مجرد برای باز شدن بخت و ازدواج به ایشان توسل می کردند.

شهر سمیرم یکی از طبیعت های استان اصفهان را در خود جای داده است. یکی از این جاذبه های طبعی آبشار تفرچه سمیرم است. این آبشار با وجود آنکه همچون آبشار خفر از ارتفاع بلند بالایی برخوردار نیست اما برای استراحتی چند ساعته می تواند پیشنهاد بسیار خوبی به شمار رود.

ساری هم از نظر جاذبه های طبیعی و هم از نظر شاهکارهای معماری شهری قابل تحسین است و همین امر باعث شده از مناطق محبوب گردشگران داخلی و خارجی در شمال کشور باشد. یکی از زیباترین آثار تاریخی دیدنی این شهر، بنای امامزاده عباس است.

بقعه امامزاده یحیی یکی از محبوب ترین مکان های زیارتی شهر ساری است که در قرن 9 هجری قمری ساخته شده و به امامزاده یحیی و همچنین به خواهر و برادر ایشان تعلق دارد، که گفته می شود از فرزندان امام موسی کاظم (ع) هستند.

قدمت قلعه مروست مربوط به دوران اسلام یا شاید قبل از اسلام تخمین زده شده است، که با شماره 2545 در تاریخ 8 دی سال 1378 هجری شمسی توسط سازمان میراث فرهنگی ایران به ثبت رسیده است.

مناره ساربان اصفهان یکی از مناره های باز مانده از دوران سلجوقی است و می توان آن را به عنوان یکی از زیبا ترین مناره های آن زمان معرفی کرد. این اثر تاریخی در قرن 6 قمری و در حدود سال های 525 الی 550 ساخته شده است.