بهترین مراکز دیدنی ایران

کاروانسرای گلشن یزد اثری به جا مانده از دوران قاجار است که توسط سازمان میراث فرهنگی ایران در تاریخ 18 اردیبهشت سال 1380 و با شماره 3805 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

آب انبار بولمیری اثری به جا مانده از دوران صفوی می باشد که در تاریخ 17 اسفند سال 1381 با شماره 7769 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. ملک قاسم طبق وصیت پدرش خواجه محمدعلی این آب انبار را در سال 1047 هجری قمری ساخته است.

این خانه زیبا که متعلق به تاجر اردکانی آقای تقدیری است، مربوط به دوره قاجار است و مانند خانه های یزد، چهار وجهی ساخته شده‌ بر خلاف خانه های میبد و اردکان که سه وجهی ساخته می شدند. این خانه دارای حیاط مرکزی است که دور تا دور آن را اتاق های سه دری و پنج دری احاطه کرده.

احمد و شیخ محمد از ساکنان منطقه اسفنجرد (روستایی میان عزآباد و رستاق) بوده اند که بعدها تخریب شده. آنان به دلیل ظلم حاکم آن منطقه از آنجا مهاجرت کردند و به شهر یزد آمدند. این دو برادر عارف بسیار مورد احترام مردم بودند و در کتب تاریخی نیز از آنها نام برده شده.

آب‌انبار وقت و ساعت جزوی از مجموعه و میدان وقت و ساعت یزد در محله فهادان است که شامل حسینیه، میدان، نخل، بقعه سید رکن الدین و آب‌انبار قدیمی است. همه ساله در این میدان مراسم عزاداری و جشن برگراز می‌شود.

اگرچه موقعیت جغرافیایی و شرایط آب و هوایی شهر یزد باعث شده تا تهیه آب همیشه برای اهالی آن مشکل باشد، اما یزدی ها با ساخت آب انبارهای متعدد به خوبی با این مشکل مقابله کرده اند و علاوه بر این، با این ابداع آثار تاریخی ارزشمندی را در گوشه و کنار این شهر به جا گذاشته اند.

مسجد تبریزیان اثری به جا مانده از دوران قاجار می باشد که در تاریخ 10 خرداد سال 1382 با شماره 9111 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. بر اساس منابع تاریخی بانی این اثر مشخص نیست و گمان می رود که دلیل نام تبریزیان که بر روی این مسجد گذاشته شده است محله تبریزیان باشد.

پای حوض سنگ، رباطی به جا مانده از دوران صفوی است که در ۲۰ کیلومتری سه راهی طبس قرار گرفته و معماری مختص این دوره هنوز در گوشه و کنار بنای رباط و آب انبارهای اطراف آن به چشم می خورد. رباط پای حوض سنگ در دوران صفوی به عنوان استراحتگاهی برای زائران آرامگاه امام رضا (ع) ساخته شده است.

آب و هوای کویری یزد موجب شده تا نگهداری از آب در این شهر از اهمیت ویژه ای برخوردار باشد و به طبع آن آب انبارهای بسیاری در سرتاسر شهر ساخته شوند. این آب انبارها معمولا درکنار بناهای دیگری نظیر مساجد، خانه ها و کاروانسراها ساخته می شدند تا راحتی اهالی شهر را برای تامین آب فراهم کنند.

قدمت چارپاخانه میبد به دوران قاجار باز می گردد و یکی از زیباترین آثار تاریخی واقع در میبد می باشد. این اثر در تاریخ 19 مرداد سال 1379 و با شماره 2767 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.