بهترین مراکز دیدنی ایران

هنری ترین خیابان تهران خیابان نجات الهی است. به دلیل وجود فروشگاههای بی شمار صنایع دستی در اینجا، این خیابان به هنری ترین خیابان تهران مشهور است و در مورخه 20 خرداد 1398 به مناسبت آغاز هفته صنایع دستی این خیابان به عنوان گذر صنایع دستی برگزیده شد.

میدان آزادی بزرگترین میدان تهران است و بعد از میدان نقش جهان اصفهان بزرگترین میدان ایران محسوب می شود. این میدان در سال 1349 به مناسبت یاد بود جشن های 2500 ساله شاهنشاهی به همراه برج آزادی با دستور محمد رضا شاه پهلوی ساخته شده است.

پادگان حر و دانشگاه جنگ فعلی زمانی کاخ شاهان قاجاری در خارج از تهران بوده و بخشی از این کاخ به خیابان تبدیل شده است. میدان حر کنونی یا همان میدان باغشاه در زمانی قسمتی از این باغ به شمار می رفته است.

شهر شیراز در قدیم از چندین محله تشکیل شده بود و یکی از این محلات قدیمی و دیدنی شیراز محله گود عربان است که هنوز حال و هوای قدیمی خود را حفظ کرده است. این محله در بخش مرکزی شهر قرار گرفته و توسط خیابان های لطفعلی خان زند، کریم خان زند، توحید و بلوار زینبیه احاطه شده است.

کوچه مروی که خیابان ناصر خسرو را به خیابان پامنار وصل می کند درست در مقابل عمارت شمس العماره قرار گرفته که روزگاری نماد تهران محسوب می شده است. این کوچه مانند کوچه خدا بنده لو از معروفترین مراکز خرید قدیمی در ناصر خسرو می باشد که در ابتدای آن مجسمه زیبایی قرار گرفته است.

خیابان شهید عبدالحمید کوشک مصری حدفاصل خیابان فردوسی و خیابان سی تیرواقع شده است. این خیابان در دوره فتحعلی شاه قاجار یک میدان مشق 8 هکتاری بود و به نوعی کاربری نظامی داشت. خیابان کوشک مصری در حال حاضر، از سر در باغ ملی به بعد سنگفرش شده است.

وقتی از خیابان ولی عصر وارد خیابان نوفل لوشاتو می شوید پنجاه متر جلوتر، سفارت های ایتالیا و فرانسه در این خیابان نمایان می شوند. اگر از سمت راست به خیابان حافظ بپیچید و سراغ کوچه لولاگر یا به قول مردم محلی دیواره دوقلوها را از هرکسی بگیرید نشانتان می دهند.

ناصر الدین شاه پس از بازگشت از فرانسه تصمیم گرفت خیابانی شبیه شانزه لیزه در تهران بسازد. از همین رو دستور داد تا از میان باغ مصفا لاله زار خیابانی بسازند. در آن زمان خیابان ها معمولا با نام اصناف مشغول به کار در آن راسته، نامیده می شدند.

میدان مشق از قدیمی ترین بخش های پایتخت است. این میدان در دوره قاجاریه به دستور فتعلی شاه، به عنوان منطقه ای نظامی ساخته شد. قدیمی ترین بخش آن عمارت قزاقخانه است و در سال 1242 خورشیدی ساخته شد. نام میدان از مارش فرانسوی گرفته شده است.

خیابان ناصر خسرو تا سال 1285 به عنوان بخشی از ارگ سلطنتی محسوب می شد تا اینکه قرار شد در حد و حدود تهران تغییراتی ایجاد شود، این گونه شد که خیابان ناصرخسرو از ارگ سلطنتی جدا شد و آن را ناصریه نامیدند.