بهترین مراکز دیدنی ایران

چشمه علی شهرری با قدمت 8000 سال از زیر تخته سنگی جاری می شود و نام اصلی آن سورین می باشد. در چشمه علی یک سنگ نگاره وجود دارد که نقش برجسته فتحعلی شاه و 16 پسرش می باشد. در سمت راست این نقش برجسته شاه با بازی بر دوش در زیر سایبانی در حرکت است.

خانه راهب یکی از خانه های قدیمی و تاریخی کاشان است و قدمت آن به میانه های زمان حکومت سلسله قاجار می رسد. خانه 3 حیاط اندرونی، بیرونی و حیاط خدمه دارد. از قسمت های دیگر خانه راهب می توان به ایوان تابستانی، ایوان زمستانی، بادگیر، سرداب، شاه نشین و هشتی ورودی آن اشاره کرد.

لار در گذشته به بخش بزرگی از جنوب ایران گفته می شده و در دوره صفویه دارای حکومتی نیمه مستتقل بوده است. عمارت باغ نشاط در دل باغ نشاط قرار دارد و محل حکمرانی حاکم وقت لار در دوره خود بوده است و پس از دوره صفویه نیز این باغ کاربری خود را حفظ کرد و محل حکمرانی لار باقی ماند.

استان زیبای مازندران مجموعه ای وسیع از دیدنی های طبیعی و تاریخی می باشد و همواره گردشگران بسیاری را از نقاط مختلف به سوی خود جذب می‌کند. آمل که از قدیمی ترین شهرهای آن محسوب می شود به تنهایی مقصد تعداد زیادی از این گردشگران است.

حمام خان کاشان در زمان زندیه ساخته شده است. حمام خان را میرزا عبدالرزاق حاکم وقت کاشان در زمان زندیه ساخته شده است. گفته می شود او در زمان حکومت خود تلاش بسیاری برای بهبود اوضاع در کاشان کرده است.

کاشان شهر جاذبه های بصری و تاریخی است. در سفر به این شهر می توانید از عطر گلاب، چشم نوازی باغ ها و حس خانه های تاریخی بهره ببرید. یکی از مزایای این شهر پر جاذبه قرار داشتن اغلب دیدنی های آن در کنار یکدیگر است.

بافت تاریخی شهر احمدآباد اثری به جا مانده از دوران آل مظفر به بعد می باشد که در تاریخ 2 بهمن سال 1382 با شماره 10844 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این شهر توسط شیخ احمد یزدی بنا شده است.

وقتی در جاده نایین به اردستان حرکت کنید، در 30 کیلومتری نایین روستایی را به نام نِیِستانَک می بینید. در این روستا کاروانسرایی تاریخی وجود دارد. این کاروانسرا در دوران حکومت سلسله قاجار ساخته شده است.

کاروانسرا رشتی که به همت حاج ابوالقاسم رشتی از تجار مشهور زمان خود در ابتدای روستای عقدا در دوره قاجاریه و در سال ۱۲۵۵ بنا شده، از کاروانسراهای خوش نقشه و به سبک کاروانسراهای شاه عباسی است. روبروی این کاروانسرا آب انباری نیز با همین نام وجود دارد.

ملاباشی، منجم ناصر الدین شاه در زمان سلطنت ظل السلطان بود. او مالک کوچه و این بنا بود که همچون انسانی فرهیخته از خانه خود برای فعالیت های فرهنگی و مذهبی استفاده می کرد. در زمان خرید او، این خانه به این اندازه بزرگ و زیبا نبود.