بهترین مراکز دیدنی ایران

کبوترها و کبوترخانه ها در گذشته نمادهای اصلی نجف آباد بودند و مردم با دیدن کبوترهای در حال پرواز متوجه می شدند به این شهر نزدیک شده اند. کبوترخانه ها در گذشته به عنوان محلی برای پناه دادن به کبوتر ها و پرندگان مهاجر استفاده می شدند و با جمع آوری کودهای پرندگان درآمد خوبی حاصل می شد.

آب انبار دروازه مهریز اثری به جا مانده از قرن یازدهم هجری قمری می باشد که تاریخ 9 اردیبهشت سال 1382 با شماره 8563 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این آب انبار قدیمی که در گذشته مجموعه خدماتی برای استراحت مسافران بوده است اکنون متروک می باشد.

یکی از خانه های دیرینه شهر اصفهان خانه قزوینی ها است، بنایی زیبا با پنجره های گسترده و به رنگ خاک. با نگاه کردن به آن به عجین شدنش با زمین و معماری های تاریخی این شهر پی خواهید برد و حال هوای دلنشینی را تجربه خواهید کرد.

خانه امام جمعه تهران واقع درخیابان ناصر خسرو مقابل وزرارت دارایی قرار گرفته است. این خانه در ابتدا در سال 1221 توسط میرزا آقاخان نوری دومین صدر اعظم ناصرالدین شاه یا اعتمادالدوله ساخته شد. بعدها در سال 1285 هجری خورشیدی امام جمعه تهران آن را از او خرید.

در زیر جزیره زیبا کیش قناتی قرار دارد که به شهر زیر زمینی کاریز شهرت یافته است. این قنات با تاریخ 2500 ساله اش آب قابل شرب جزیره را تامین می کرد. قنات کیش در اصل شهر زیر زمینی نبوده و شامل راه های زیرزمینی برای هدایت آب بوده است.

یکی از بناهای تاریخی شهر ساری آب انبار نو در نزدیکی خیابان 18 دی است که در زبان محلی به نام نوانبار نیز شناخته می شود. این آب انبار توسط خورشید خانم که از خاندان معروف کنی ها بوده در زمان قاجاریه ساخته شده است.

خانه عطارها کاشان یکی دیگر از خانه های ارزشمند زمان قاجار است. این خانه 3 حیاط را در خود جای داده است. یکی از این حیاط ها، حیاط اندرونی وسیعی است و بیشتر قسمت ها و فضا های خانه عطار ها در اضلاع شرقی و غربی حیاط قرار گرفته اند.

برج کلاه فرنگی شوشتر از بناهای بجا مانده از زمان ساسانیان است و بخشی از مجموعه با ارزش سازه های آبی شوشتر به حساب می رود. به عقیده برخی کاربری اصلی بنا به عنوان محل دیدبانی شاپور ساسانی و یا قیصر روم برای نظارت کردن بر ساخت مجموعه آبی شوشتر بوده است.

در ایران، به خصوص اصفهان و مناطق کویری از گذشته سنت ساختن برج هایی برای کبوتران وجود داشته. درون این برج ها حفره هایی به شکل خانه خانه یا اصطلاحا چشمه وجود داشت و آنها را برج کبوتر خانه نیز می نامیدند.

در قلب شهر تهران هنوز بقایای آسیاب های آبی مربوط به دوران قاجاریه وجود دارد که گندم مردم محل را تا همین 50 سال گذشته آرد می کرده اند، اما اینک تبدیل به خرابه هایی شده اند که بیشتر محل تجمع معتادین است. یکی از این آسیاب ها آسیاب والی است.