بهترین مراکز دیدنی ایران

می توان از آرامگاه حافظ به عنوان قلب آرامش، مهد فرهنگ و هنر ایران و نماد شهر زیبای شیراز نام برد، آرامگاهی زیبا با فضایی شاعرانه و عاشقانه که زبان از توصیفش عاجز است. این آرامگاه پیکر مقدس شاعر شهیر ایران زمین، حافظ شیرازی را در دل دارد، یکی از بزرگترین شعرای فارسی زبان که از آن به عنوان شکسپیر ایران یاد می شود.

مقبره کمال الدین بهزاد و کمال الدین مسعود خجندی در قسمت جنوبی مهران رود و در جنوب غربی پل تاریخی بیلانکوه قرار دارد. در روزگاران گذشته هر دو سمت مهران رود در محله بیلانکوه را باغات سرسبز و آباد احاطه کرده بودند. باغ کمال نیز از جمله همین باغ های حاشیه مهرانرود است.

حرم مطهر امام رضا، مهم ترین جاذبه ی گردشگری مشهد است. حرم واقع در مرکز شهد و مقبره امام رضا (ع)، هشتمین نسل از نوادگان حضرت محمد (ص) می باشد و از قداست خاصی برای مسلمانان برخوردار است. حرم امام رضا شامل آرامگاه ها، مساجد، صحن ها، رواق ها، کتابخانه و موزه است.

این مقبره یکی از جذاب ترین مکان های تاریخی شهر تبریز به شمار می رود و محل دفن ده ها تن از عرفا، دانشمندان و ادیبان مشهور است. از معروف ترین این بزرگان و شعرای آرمیده در این مکان می توان به شهریار، مولانا محمد ، بابا حسن ، شیروانی اشاره کرد.

آرامگاه فردوسی در باغی زیبا و به سبک معماری هخامنشی، مشابه آرامگاه کوروش ساخته شده است. بنای این آرامگاه با توسط زنده یاد مهندس سیحون و به دستور انجمن آثار ملی سال 1343 آغاز و در سال 1347 به اتمام رسید.

بابا یادگار از بزرگان قرن 8 قمری و فرزند بمیان گذار آیین یارِسان (اهل حق) به نام سلطان سهاک و داده سارا (دادا ساری) است. دشمنان یارسان، بابایادگار را به قتل رساندند و مریدانش وی را در دامنه منطقه ای کوهستانی تخت سرانه در روستایی نزدیک به شهرستان خوش آب و هوا دالاهو به خاک سپردند.

آرامگاه عطار نیشابوری بنایی است تاریخی که در دوره تیموری توسط امیر علیشیر نوایی بر روی قبر عطار نیشابوری ساخته شد. در دوره‌های پهلوی دوم مرمت کامل و دهه ۷۰ نیز مرمت مختصر شد. فریدالدین عطار نیشابوری شاعر و عارف نامی ایران در حدود سال ۵۴۰ هجری متولد و در سال ۶۱۸ درگذشت. آرامگاه وی در خیابان عرفان واقع در نیشابور کنونی هر ساله پذیرای علاقمندان به ادب و فرهنگ ایرانی است.

غیاث الدین ابولفتح عمربن ابراهیم نیشابوری خیامی معروف به عمر خیام تقریبا تمام زندگی طولانی مدتش را در نیشابور و اطراف آن سپری نمود. این دانشمند و متفکر بزرگ در طول عمرش با تخصص وافرش در زمینه های ریاضیات، جغرافیا، فلسفه و موسیقی خدماتی بی نظیری را ارائه داد و نامی جاودان از خود برجای گذاشت.

در سال 397 شمسی و پس از درگذشت فردوسی، همان طور که نظامی عروضی ذکر کرده، به علت مخالفت مذکر متعصب توس با فردوسی به اتهام رافضی گری، جسد او را که از دروازه رزان بیرون می بردند، برگرداندند و به جای قبرستان عمومی مسلمانان در باغچه شخصی اش به خاک سپردند.

این مقبره که پیکر شیخ حیدر پدر شاه اسماعیل، اولین پادشاه حکومت صفوی را در دل دارد، برای نخستین بار توسط شاه طهماسب ساخته شد و در دوره صفویه به دستور شاه عباس تکمیل گردید و بخش هایی به آن اضافه شد. این مجموعه تاریخی ارتباطی بسیاری قوی با تاریخ صفوی ها دارد و برخی از پادشاهان این سلسله نظیر شاه اسماعیل اول در آن به خاک سپرده شده اند.