بهترین ایران

مسجد عمارت زیبای اربابی، یک بنای تشریفاتی و اعیانی تابستانه است که بخشی از باغ بزرگ معین بوده. این بنا در زمان سلطنت ظل السلطان که حاکم یزد و اصفهان نیز بود، به دستور یکی از اشراف یزد و به دست معماران اصفهانی ساخته شد.

حسینیه و میدان وقت و ساعت و نخل یزد مربوط به دوره قاجار می شود، این اثر در تاریخ 25 اسفند سال 1378 با شماره 2656 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. میدان وقت و ساعت از جمله بناهایی است که در کتاب تاریخ یزد، نوشته جعفر محمد جعفری، از آن یاد شده است.

آب انبار سید صحرا مربوط به دوره قاجار می شود و بارزترین ویژگی اش این است که دو سردر ورودی مجزا برای زرتشتیان و مسلمانان دارد. این اثر با شماره 2467 در 19 مهر سال 1378 به ثبت ملی رسیده است.

قدمت خانه موید علایی به دوره قاجار یعنی بیش از 130 سال پیش بر می گردد. این بنا محل زندگی دکتر سید حسین علایی، فرزند سید یحیی موید علایی بوده است که اکنون به عنوان بنیاد ایران شناسی از آن استفاده می شود.

خانه عرب زاده یا موزه سکه و مردم شناسی حیدرزاده اثری باقی مانده از دوران قاجار می باشد که در تاریخ 17 اسفند سال 1381 با شماره 7760 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این خانه به دست حاجی حیدرزاده ساخته شده است.

کنیسه یا عبادتگاه یهودیان ملا آقا بابا ملا حیدر اثری به جا مانده از دوران قاجار می باشد که با شماره 3616 در تاریخ 25 اسفند سال 1379 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

بقعه سیدگل زرد اثری به جا مانده از دوران تیموری می باشد که در تاریخ 25 آبان سال 1384 با شماره 13900 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. به دلیل وجود دو بقعه سید گلسرخ و سید گل مشکیجه در نزدیکی این بقعه گمان می رود این سه شخص با یکدیگر برادر بوده باشند.

بقعه ملا اسماعیل اثری به جا مانده از قرن 13 هجری قمری می باشد. میرزا سلیمان حسن طباطبایی این بقعه را برای یکی از واقفان دوران قاجار به نام آخوند ملا اسماعیل بن عبدالملک عقدایی ساخته است و خودش نیز در این بقعه دفن شده است.

برج حاجی جلال اثری باقی مانده از دوران افشار می باشد که در تاریخ 11 مرداد سال 1384 با شماره 12361 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این برج تاریخی در واقع قسمتی از قسمت های باقی مانده از برج و باروهای ندوشن می باشد.

برج خواجه نعمت اثری به جا مانده از دوران های ایلخانی و صفوی می باشد که در تاریخ 15 اسفند سال 1379 با شماره 3612 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. بانی این اثر تاریخی که به دیوار خواجه نصیر نیز معروف است، خواجه نعمت می باشد.