بهترین مراکز دیدنی جهان

کلیسای جامع وارنا یکی از نمادهای این شهر است که در میدان "سنت سیریل و سنت موتدیوس" در مرکز وارنا واقع شده است. این کلیسای جامع ارتدکس پس از پایان جنگ روسیه - ترکیه و استقلال دوباره بلغارستان ساخته شد.

صومعه سنت کنستانتین و هلنا در تفرجگاه سنت کنستانتین و هلنا، در چند کیلومتری شمال وارنا واقع شده است. گفته می شود این صومعه در اوایل قرن هجدهم تاسیس شده است، اگرچه شواهدی مبنی بر وجود صومعه ای در این سرزمین در قرن چهاردهم وجود دارد.

در قلب مرکز تاریخی وارنا یک کلیسای سنگی قدیمی زیبا قرار دارد. این کلیسا که به طور رسمی، به عنوان یک کلیسای ارتدکس یونانی استفاده می شد، امروزه به عنوان یک کلیسای ارتدکس بلغارستانی استفاده می شود. این بنا در سال 1865 با طراحی یک معمار محلی به نام جانکو کنستاندیس ساخته شده است.

کلیسای سنت پتکا در وارنا شاید زیباترین کلیسای این شهر باشد و بدون شک از نظر دکوراسیون، معماری و ظرافت با کلیسای جامع شهر رقابت می کند. مانند کلیسای جامع "اوسپنی بوگورودیچنو"، این کلیسا پس از آزادی بلغارستان ساخته شد و این نشان از معماری باشکوه و ساختار با وقار ساختمان دارد.

این کلیسا که در سال 1836 در یک آتش سوزی تخریب شد، در سال 1838 بر روی ویرانه های سازه قبلی و با همان نام قبلی دوباره بازسازی شد. نمادهای بسیار زیبایی را می توان در اینجا مشاهده کرد و این کلیسا بسیار تزئین شده است.

طرح این کلیسا متعلق به یک معمار ایتالیایی به نام رودلفو والنتینو است. او یک کلیسای نئوگوتیک با یک محراب و یک برج ناقوس بلند ایجاد کرد. فضای داخلی اصلی این کلیسا با قربانگاه مرمر، نیم ستون و طاق های متقاطع تزئین شده است.

کلیسای سانتا کروز یک کلیسای کاتولیک رومی در تانبوری است که با معماری نئوکلاسیک تاثیرگذار خود منظره ای چشمگیر را به نمایش می گذارد. پرتغالی ها از سال 1516 و زمانی که آن ها با تامین اسلحه و مهمات برای جلوگیری از تجاوز برمه به تایلند کمک کردند، متحد این کشور شدند.

کلیسای مقدس روساری در ابتدا در سال 1768 و به دنبال زمینی که توسط پادشاه رامای اول اهدا شد، در سواحل رودخانه چائو فریا (چائو پرایا) ساخته شد. کلیسای کاتولیک پرتغالی که امروز می توان در کنار رودخانه بانکوک مشاهده کرد، در حقیقت نتیجه کار بازسازی آن بین سال های 1891 تا 1898 است.

مسجد الحنا در کوآ و نزدیک به اسکله واقع شده است و بزرگترین عبادتگاه اسلامی در لنکاوی می باشد که در اواخر دهه 1950 ساخته شد. این مسجد که بصورت شبانه روزی باز است، دارای نقوش معمولی مور (وابسته به اهالی شمال افریقا) می باشد.

این مسجد به دلیل طراحی معماری عثمانی آن که به قرن شانزدهم بر می گردد بسیار تحسین برانگیز است و برجسته ترین ویژگی آن حکاکی های روی پنجره ها و درهای چوبی اش است. این مسجد در خارج از زمان عبادت برای بازدید عموم آزاد است و زنان و مردان در صورتی که لباس مناسب پوشیده باشند می توانند وارد آن شوند.