بهترین مراکز دیدنی ایران

عمارت چهل ستون یا عمارت کلاه فرنگی در قزوین، یکی از مهم ترین بناهای تاریخی مربوط به دوره صفوی است که توسط شاه طهماسب اول در یک باغ بزرگ و در مرکز شهر قزوین، سبزه میدان، ساخته شده. این عمارت و سردر ورودی عالی قاپو تنها آثار به جا مانده از دوره صفوی در قزوین هستند.

لار در گذشته به بخش بزرگی از جنوب ایران گفته می شده و در دوره صفویه دارای حکومتی نیمه مستتقل بوده است. عمارت باغ نشاط در دل باغ نشاط قرار دارد و محل حکمرانی حاکم وقت لار در دوره خود بوده است و پس از دوره صفویه نیز این باغ کاربری خود را حفظ کرد و محل حکمرانی لار باقی ماند.

عمارت و باغ صدری یا به نام محلی عمارت و باغ نمیر زرتشتی اثری تاریخی با قدمتی مربوط به دوران زندیه و با شماره 2898 در تاریخ 5 آذر سال 1379 به عنوان یکی از آثار ملی ایران ثبت شده است. این باغ جذاب که به دستور صدر العلما ساخته شده اکنون هتل رستورانی سنتی است.

عمارت بادگیر که در ضلع جنوبی کاخ گلستان واقع شده است، این اولین عمارتی می باشد که در زمان فتحعلی شاه در ارگ سلطنتی ساخته شد. چهار باد گیر کاشی کاری شده در چهار طرف عمارت وجود دارد. در زیر این عمارت یک حوضخانه وجود دارد.

عمارت آصف وزیری واقع در سنندج که به عنوان خانه کردی نیز شهرت دارد، اعتبار فرهنگی و گنجینه انسان شناسی قوم کرد به شمار می رود. این عمارت قدیمی ترین ساختمان در سنندج است که قدمت آن به دوره صفویه می رسد، البته عمارت به طور کلی چهار بخش دارد که بخش های مختلف در دوره های مختلفی چون دوره قاجار و پهلوی، به آن افزوده شده اند.

عصار خانه به محلی گفته می شد که در آن عصاره و روغن دانه ها و گیاهان را می گرفتند و استان اصفهان نیز چندی از این بناها را در خود جای داده است. عصار خانه آقا یکی از این ساختمان ها است و با نام عصار خانه بزرگ نیز شناخته شده است.

طاق گرا یا طاق شیرین که سازه ای سنگی می باشد یکی از آثار باستانی کرمانشاه است که در گردنه پاتاق بر سر راه کرمانشاه به سرپل ذهاب قرار دارد. جاده قدیمی سنگفرشی از کنار این بنا می گذشته که فلات ایران را به بین‌النهرین متصل می کرده است.

می توان از طاق بستان به عنوان یکی از برجسته ترین نقوش تاریخی دوران ساسانی نام برد، مجموعه ای شگفت انگیز که سنگ نگاره هایی دیدنی را در دل خود جای داده، سنگ نگاره هایی بی نظیر که هر یک از داستانی در سینه خود حفاظت می کنند.

شهر سوخته در تقاطع بین جاده های تجاری عصر برنز در امتداد فلات ایرانی ها قرار گرفته، شهری باستانی که می توان از آن به عنوان یکی از شگفتی های دنیای کهن نام برد. یافته های باستان شناسی در این منطقه گواهی بر ظهور اولین جوامع بشرنشین در شرق ایران است.

در سال 1385به طور کاملا اتفاقی شخصی هنگام حفر چاهی در منزل خود، این شهر تو در توی زیر زمینی را کشف کرد. شهر اویی بزرگترین شهر زیرزمینی دستکند جهان است که قدمتی هزار و پانصد ساله دارد. گفته می شود در دوره ساسانی نوش آباد پایتخت انوشیروان بوده است.