بهترین مراکز دیدنی ایران

خانه موزه سیمین و جلال متعلق به یک زن و شوهر به نام های سیمین دانشور و جلال آل احمد می باشد که از نویسندگان و مؤلفان معاصر بودند. این خانه در سال 1393 توسط سازمان زیباسازی شهرداری تهران از خانواده آل احمد خریداری شد.

حرم مطهر شاهچراغ (ع) یکی از اماکن زیارتی مشهور ایران در شهر شیراز است. در ضلع جنوبی این حرم مطهر موزه ای منتسب به آستان شاهچراغ قرار دارد که اشیا و آثار به جا مانده از آیت الله دستغیب نگهداری و به معرض نمایش عمومی در آمده است.

موزه ظروف سلطنتی در کاخ شمس که در بین سالهای 1315 تا 1318 به دستور رضاشاه پهلوی برای اقامت دخترش اشرف ساخته شد که اشرف در سال 1350 آن را به سبک فرانسوی بازسازی کرد. در سال 1376 موزه ظروف سلطنتی با 500 قطعه ظروف به نمایش عموم گذاشته شد.

موزه پوشاک سلطنتی تهران در کاخ شمس، کاخ خواهر محمدرضا شاه پهلوی و یکی از دختران رضا شاه می باشد. در این موزه البسه مربوط به خاندان شاهی ایران در زمان قاجار و پهلوی به نمایش گذاشته شده است.

رباط ویرانی رباطی سر پوشیده، بدون حیاط مرکزی و باز مانده ای از دوران تیموریان است. این رباط دارای 9 اتاق است. هشت اتاق به صورت روبرو و یک اتاق در انتهای بنا قرار دارد. این موزه به نمایش مشاغل و حرفه های سنتی خراسان می پردازد.

موزه های عروسک در سرتاسر دنیا طرفداران بسیاری داشته اند و در ایران نیز تعدادی از آنها با روایت خاطرات نسل های مختلف پ و فرهنگ های گوناگون وجود دارد. خانه موزه عروسک و اسباب بازی کاشان از جمله این موزه های دیدنی بوده و عروسک های متعددی را در خانه تاریخی سهرابی جای داده است.

موزه ارتباطات در خیابان سپه در واقع اولین ساختمان پست ایران می باشد که بین سالهای 1313-1307 هجری شمسی در زمینی به مساحت شش هزار متر مربع و زیر بنای پانزده هزار متر مربع توسط یک معمار ایرانی-گرجی به نام نیکلای مارکف ساخته شده است.

موزه جواهرات ملی محل نگهداری کلیه جواهرات باقیمانده از دوره صفویه تا به امروز می باشد. هر کدام از اشیا داخل این موزه برای خود داستانی دارند و فراز و نشیب هایی را طی کرده اند. تا قبل از دوره پهلوی هیچ کدام از پادشاهان اقدام به جمع آوری جواهرات حکومتی نکرده بودند.

شهر تاریخی یزد دربردارنده چندین موزه است که زیباترین آنها عمارت آیینه می باشد. بنایی متعلق به دوران پهلوی و نشانه هنر و زیبایی معماری ایرانی. بنای این موزه متعلق به آقای صراف زاده از بازرگانان و صرافان خیر شهر بوده است.

پس از زلزله ای سال 1357 خورشیدی شهر طبس، در زمین وقفی عمادالملک یا همان باغ خان با 4400 متر مربع مساحت، عمارت این باغ خراب شد و به جای آن یک حمام عمومی به نام حمام خان با معماری سنتی ساخته شد و سپس تبدیل به موزه مردم شناسی طبس گشت.