بهترین مراکز دیدنی ایران

در خیابان ابن بابویه شهر ری در سمت راست آرامگاه ابن بابویه برجی 800 ساله وجود دارد که شکل آن شبیه به استوانه است. بر روی آن کنگره هایی وجود دارد که تا روی بدنه به حالت زیکزاکی امتداد یافته است. کارشناسان کارکرد این برج را مانند تقویم می دانسته اند.

در دامنه جنوبی کوههای شهر ری زیارتگاهی دیده می شود که منسوب به شهربانو، دختر یزدگرد سوم آخرین پادشاه ساسانی است که در حمله اعراب به ایران به همراه خواهرش به اسارت گرفته شد. کلا بنای سنگی نخستین معماری مربوط به عهد پیش از اسلام زمان ساسانی را دارد.

در جاده تهران- ساوه بعد از چهارراه یافت آباد تابلویی قرار دارد که گردشگران را رهنمون به سمت امامزاده زید می کند. این امامزاده از نوادگان علی بن الحسین(ع) است که بنا به روایات مختلف برای زیارت امام رضا (ع) راهی ایران شده بود و به دست خلفای عباسی به شهادت رسید.

عبدلعظیم حسنی نام امامزاده ای است در شهر ری که با 4 واسطه از نوادگان امام حسن مجتبی (ع) محسوب می شود. بقعه اصلی حرم عبدالعظیم حسنی در زمان سلجوقیان ساخته شده و مانند همه بناهای سلجوقی دارای یک چهار ضلعی هشت در هشت می باشد.

واژه استودان به معنای استخوان دان و واژه گبر به معنای زرتشتی در لغت نامه دهخدا آمده است. استودان گبرها به معنای استخوان دان زرتشتیان است. ایرانیان در زمان ساسانیان پیرو دین مقدس زرتشت بودند و معتقد بودند نباید عناصر چهارگانه شامل خاک، باد و آب و آتش را آلوده نمود.

یکی از ایستگاههای خط یک مترو تهران، جوانمرد قصاب نام دارد. تا قبل از اینکه این نام برای این ایستگاه برگزیده شود، کمتر کسی در مورد جوانمرد قصاب و وجود بقعه اش در این محله چیزی می دانست. در قسمت شمالی شهر ری، بقعه ای ساده که ملات آن کاهگل و گچ می باشد ساخته شده است.

تکیه نفرآباد واقع در شرق حرم عبدالعظیم حسنی در زمان شاه عباس دوم صفوی ساخته شده است. قدمت این تکیه به بیش از 400 سال می رسد کاشی کاری سر در این تکیه مربوط به شهادت علی اکبر فرزند امام حسین می باشد.

در خیابان ولی عصر بالاتر از چهارراه مولوی پشت ایستگاه اتوبوس خانه دو طبقه 721 متری وجود دارد که روی آن تابلوی بزرگ اتحادیه تهیه و تولید گوشت گوسفندی تهران نصب شده است. البته این خانه زمانی محل زندگی سوگلی ناصرالدین شاه بوده است.

در جنوب شهر تهران در همسایگی بازار بزرگ تهران خیابانی به نام مولوی وجود دارد که در زمان ناصرالدین شاه ساخته شده است. در ابتدا نام این خیابان اسماعیل بزاز بوده است ولی در زمان پهلوی اول نام شاعر بزرگ ایران زمین مولوی بزرگ را بر روی آن نهادند.

کاروانسرای خانات پهناورترین ساختمانی است که در زمان ناصرالدین شاه در سال 1261 هجری شمسی در تهران ساخته شد. این کاروانسرا با زیر بنای 10500 متر در مسیر حرم حضرت شاه عبدالعظیم و در جاده ابریشم ساخته شده است.