بهترین ایران

رودخانه شاوور با طبیعت زیبا و بیشه زارهای چشم نوازش از رودخانه های باستانی ایران به شمار می رود. این رود از روستای قریه سید احمد شروع و از به هم پیوستن چندین چشمه شکل گرفته است. رودخانه شاوور شهر شوش را به 2 نیمه شرقی و غربی تقسیم می کند.

رودخانه کرخه با وسعت بسیارش همچون سفید رود و رود کارون از جمله 3 رود بلند ایران به شمار می رود. کرخه با سرچشمه گیری از رشته کوه های زاگرس و گذشتن از اندیمشک و شوش در نهایت به تالاب هورالعظیم در مرز عراق و ایران می رسد.

پل دوازده چشمه یکی از پل های قدیمی آمل محسوب می شود که بر روی رودخانه هراز احداث شده و بخش های غربی و شرقی شهر را به هم متصل می کند. از آنجایی که این پل درست در مرکز شهر قرار گرفته، به دیگر مکان های دیدنی شهر از جمله پل معلق، آتشکده و موزه تاریخ آمل نزدیک است.

پل معلق یا پل فلزی آمل یکی از آثار به جا مانده از دوره پهلوی اول است که در داخل شهر آمل و در کنار پل دوازده چشمه قرار دارد. این پل یکی از بناهای ارزشمند توریستی و یکی از نمادهای آمل است و در واقع از دو بخش معلق یکسان تشکیل شده که کنار هم قرار گرفته اند.

استان مازندران همواره از مقاصد محبوب گردشگرانی بوده که به دنبال یافتن مکان های دنج هستند. این استان بیشتر به دلیل جنگل و مناظر بکر طبیعی آن در میان ایرانیان شناخته شده است و اکثر کسانی که به مازندران یا شمال کشور سفر می کنند بیشتر به دنبال گشت و گذار در مکان های طبیعی آن هستند.

آزان یکی از پل های به جا مانده از دوران قاجار در استان مازندران است که علیرقم تاریخی بودن آن، هنوز هم برای عبور و مرور خودروها و اهالی منطقه از آن استفاده می شود. این پل که بر روی رودخانه سیاهرود بنا شده نقطه مشترک و اتصال روستای حیدركلا آزان و حاجی كلا می باشد.

موزه باز دریانوردی سنتی گوران که با نام های کارگاه‌ های لنج سازی بندر گوران یا کارگاه های لنج سازی بندر لافت نیز شناخته می شود در واقع یک موزه طبیعی و تاریخی است که سالیان سال، محل یکی از بهترین لنج سازی ها بوده است.

موزه مردم شناسی میمه یکی از مکان های گردشگری استان اصفهان است و قبلا در محل این موزه حمام صفویه میمه قرار داشته. این حمام در سال 1384 به عنوان موزه مردم شناسی انتخاب شد، سپس مرمت و باز سازی آن شروع شد.

حسینیه نقشین با قدمتی از دوره زندیه از آثار زیبای شهر یزد می‌باشد که در تاریخ ۱۵ آبان ۱۳۸۴ با شماره ۱۳۶۹۸ به مجموعه آثار ملی ایران افزوده شد. وجه تمایز این حسینیه از دیگر مساجد و حسینیه ها وجود غیرقابل انکار تزئینات کاشی کاری و نقوش متفاوت مورد استفاده اش است؛

خانه موزه صبا متعلق به ابوالحسن صبا از بزرگترین موسیقیدانان ایرانی است که به وضیت وی در سال ۱۳۵۳ تبدیل به خانه موزه شده تا محلی برای آموزش موسیقی به هنر دوستان باشد. این خانه موزه دارای پنج اتاق و یک زیر زمین است.