بهترین ایران

قدمت خانه موید علایی به دوره قاجار یعنی بیش از 130 سال پیش بر می گردد. این بنا محل زندگی دکتر سید حسین علایی، فرزند سید یحیی موید علایی بوده است که اکنون به عنوان بنیاد ایران شناسی از آن استفاده می شود.

برج حاجی جلال اثری باقی مانده از دوران افشار می باشد که در تاریخ 11 مرداد سال 1384 با شماره 12361 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این برج تاریخی در واقع قسمتی از قسمت های باقی مانده از برج و باروهای ندوشن می باشد.

برج خواجه نعمت اثری به جا مانده از دوران های ایلخانی و صفوی می باشد که در تاریخ 15 اسفند سال 1379 با شماره 3612 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. بانی این اثر تاریخی که به دیوار خواجه نصیر نیز معروف است، خواجه نعمت می باشد.

بقعه سیدگل زرد اثری به جا مانده از دوران تیموری می باشد که در تاریخ 25 آبان سال 1384 با شماره 13900 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. به دلیل وجود دو بقعه سید گلسرخ و سید گل مشکیجه در نزدیکی این بقعه گمان می رود این سه شخص با یکدیگر برادر بوده باشند.

بقعه ملا اسماعیل اثری به جا مانده از قرن 13 هجری قمری می باشد. میرزا سلیمان حسن طباطبایی این بقعه را برای یکی از واقفان دوران قاجار به نام آخوند ملا اسماعیل بن عبدالملک عقدایی ساخته است و خودش نیز در این بقعه دفن شده است.

کنیسه یا عبادتگاه یهودیان ملا آقا بابا ملا حیدر اثری به جا مانده از دوران قاجار می باشد که با شماره 3616 در تاریخ 25 اسفند سال 1379 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

در قلب شهر تهران هنوز بقایای آسیاب های آبی مربوط به دوران قاجاریه وجود دارد که گندم مردم محل را تا همین 50 سال گذشته آرد می کرده اند، اما اینک تبدیل به خرابه هایی شده اند که بیشتر محل تجمع معتادین است. یکی از این آسیاب ها آسیاب والی است.

آتشکده بهرام ری یا تپه میل به بقایای آتشکده ای از دوره ساسانیان اطلاق می شود که در 12 کیلومتری جنوب شرقی حرم شاه عبدالعظیم، دو کیلومتری جنوب بخش قلعه نو از توابع کهریزک در روستایی به نام چال طرخان بر روی تپه ای با ارتفاع 18 متر به ابعاد 20 در 25 متر قرار دارد.

مدرسه میرزا ابوالحسن خان معمار باشی از جمله مدارس علمیه قدیمی در جنوب شهر تهران، در محله امامزاده یحیی می باشد. بر طبق کتیبه بالای سر در مسجد، سال ساخت این مسجد به سال ۱۳۰۳ هجری شمسی بر می گردد.

مدرسه دارالفنون اولین دانشگاه مدرن ایران است که در سال ۱۲۳۰ هجری شمسی به دستور امیرکبیر صدراعظم ناصرالدین شاه پایه ریزی شد. امیر کبیر بعد از سفر روسیه به شدت جای خالی یک دانشگاه را در کشور حس کرد و بر این اساس وی تصمیم گرفت که دارالفنون را در نزدیکی کاخ شاه بنا نماید.